Düşmüş iki takımın mücadelesi vardı Adana'da. Adana Demirspor küme düşmüş, Trabzonspor da mental olarak 'Düşmüş...' Yine de ev sahibi ekibin direnmesi için sebepleri var. Her şeyden önce 'Teslim olmuş' görüntüsü vermeyen bir direnç ortaya koyup, onur mücadelesi vermek.

İkincisi de bu maçlarda vitrin yapıp, transfer teklifi almak. Konuk Trabzonspor'un ise tutunacak hiçbir dalı kalmamış. İdman maçı havasında bir konsantrasyon eksikliği... Bir de Banza'nın gol atarak krallık yarışında olma arzusundan kaynaklı, kişisel konsantrasyonu.

Böyle maçları sistem kazanır. Zaten o da Trabzonspor'da hak getire. Yılların tecrübesi Visca bile ayağına gelen topların yüzde 50'sinde saçmaladı. Ozan Tufan tam bir felaket! Bu iki ismi verdim diye onlara yüklendiğimi sanmayın, "Aslında yok birbirimizden farkımız.

Ama biz Osmanlı Bankasıyız" diye bir reklam repliği vardı. Vaziyet öyle. Koskoca ilk yarıda Adana Demirspor'un isabetsiz 1 şutu, Trabzonspor'un isabetli 2 şutu var. Golü de zaten duran toptan attılar. Kazanan için de kaybeden için de ıstırap.

Fatih Tekke, emimin devre arasında bu tabloyu tersine çevirmek için sözlü uyarılarını yapmıştır ama işe yaramadı. O da ikinci yarıda oyuna müdahale ederek takımı ayağa kaldırmaya çalıştı. Geçen hafta iki gol atan Zubkov'un da yüksek moral ve kişisel motivasyonuyla hücuma hareket getireceğini hesaplamış olmalı.

Doğrusu o da pek etki etmedi. Trabzonspor formasını taşıyan oyuncular, o renkleri temsil etmenin en büyük motivasyon kaynağı olduğunu, başka sebebe ihtiyaç bulunmadığını bilmek zorunda. Bunu da onlara ben anlatmayacağım.