Soğuk Savaş'ın gölgesinde, Sovyet istihbaratının derinliklerinde yaşanan olaylar sadece casusluk romanlarında değil, tarihin unutulan sayfalarında da kendine yer buluyor.

Akıl sağlığı yerinde olan birini akıl hastanesine kapatmak gibi anlamsız bir uygulama, aslında Sovyet istihbaratının bir dönemki karanlık taktiklerinden biriydi.

KGB'nin bu yöntemi, sadece fiziksel değil, aynı zamanda psikolojik bir işkence olarak değerlendiriliyordu.

İkinci Dünya Savaşı'nın yarattığı kaos ortamında, Sovyet halkına yönelik iç propaganda çalışmaları da dikkat çekiciydi.

Propaganda, millî birlik ve ideolojik angajman üzerinden şekilleniyordu.

"Komünizm" kavramı bu dönemde Sovyet halkının bilincinde önemli bir yer işgal ediyordu.

Rusya adına, Sovyet halk ailesi adına, Pan-Slav kardeşlik adına ve hatta Stalin adına savaşması isteniyordu.

Propaganda, savaşın en sessiz ve en ölümcül silahıdır; kelimelerle savaşı kazanmak, mermilerle savaşı kazanmaktan daha önemlidir.

Sovyet propagandası, savaşın yükünü bireylerin omuzlarına yüklerken, toplumsal dayanışma duygularını da körükleyerek halkı bir arada tutmayı amaçlıyordu.

Bu süreçte, Sovyet liderlerinin kişisel güçleri, propaganda afişlerinde ve radyo konuşmalarında vurgulanarak, halkın liderleri için seferber olması sağlanmaya çalışılıyordu.

Bir ulusun gücü, sadece ordusunun silahlarıyla değil, halkının zihnini kontrol etme yeteneğiyle de ölçülür.

Kullanılan bir diğer ilginç propaganda aracı ise "ölüm öpücüğü" olarak adlandırılan ruj şeklindeki tek kurşun kapasiteli silahtı.

Soğuk Savaş döneminde, KGB ve Doğu Alman gizli servisi tarafından bu özel silah, casuslara yönelik suikast görevlerinde kullanılıyordu.

Adeta bir kadın ruhuyla şekillendirilmiş olan bu silah, görünüşte zarif bir ruj gibi dururken, içinde barındırdığı tehlikeyle düşman casusları için ölümcül bir tuzak oluşturuyordu.

Sovyet istihbaratının bu dönemdeki taktikleri, sadece fiziksel bir güç gösterisi değil, psikolojik bir savaşın ürünüydü.

Halkın bilincini manipüle etmek, düşman casusları korku içinde tutmak ve ideolojik bağlılığı güçlendirmek, Sovyetler Birliği'nin stratejik hedefleri arasındaydı.