BrandWeek aslında ilginç biçimde 'Eski Türkiye'den kalma bir toplantı. Bir zamanlar ümit doluyduk, kapitalizm ülkemizde yükseliyordu ve o zamanlar yılda bir böyle BrandWeek dahil çok sayıda toplantı yapılır, önde gelen iş insanları gelir konuşur, binlerce kişi onları dinlerdi.

Sonra bu toplantılar sönmeye, sönükleşmeye başladı. Toplantıları düzenleyenler de ilgiyi taze tutmak için artık konuşma yapması için dünya çapında vizyoner insanları, iş dünyasının yıldızlarını, akademisyenleri değil TV ve sahne dünyasının ünlülerini çıkartmaya başladı.

Bu yılki BrandWeek de öyleydi aslında. Yıldızlarından biri şovmen Ata Demirer olacaktı, bir başka yıldızı Gülben Ergen'di.

Ama şans bu ya, toplantının yakınlaştığı aylarda umulmadık gelişmeler oldu. Birincisi defalarca Türkiye'ye gelip konuşmalar yapmış, kitaplarını anlatmış olan Prof. Dr. Daron Acemoğlu'nun Nobel Ekonomi ödülünü almasıydı. Acemoğlu birdenbire, geçmişteki görkemli günlerinden uzaklaşmış gibi duran BrandWeek'in yıldız konuşmacısı oldu.

Ardından düne kadar üstüne ölü toprağı serpilmiş gibi duran iç siyaset kaynamaya başladı. Derken son bir hafta olağanüstü hareketlendi, birdenbire ucunda erken seçim ihtimali bile bulunan çok sayıda imkan ve tartışma başladı.

BrandWeek'i başından beri İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu'nun her türlü iletişim faaliyetinin yürütücüsü olan iletişimci, yayıncı iş insanı Necati Özkan'ın şirketi düzenliyor. Ekrem İmamoğlu'nun bu yılki BrandWeek'te açılış konuşması yapması da öngörülmüştü programda.

Bu aslında protokoler bir görev. Açılış konuşmalarının çok anlamlı, çok vizyon açıcı olması beklenmez. Hele konuşmayı yapanlar 'devlet büyükleri'yse o konuşmalar genellikle toplantının konusundan tamamen ayrı bir sebeple gündeme gelir, o da gelirse.

Ama bu sefer öyle olmadı. Ekrem İmamoğlu son haftalarda giderek hızlanan siyasi ortamın kendisinden bir beklentisi olduğunun farkındaydı ve anladığım kadarıyla bu beklentiye cevap vermeye karar verdi, BrandWeek'e içi dolu bir konuşma metniyle geldi.

Konuşmanın tam metnini 10Haber'de bulabilirsiniz; ben içeriği kadar konuşmanın bu şekilde yapılmış olmasını da önemsedim, hatta konuşma metnini bir çeşit 'manifesto' olarak gördüm.

Sebebi şu: Ekrem İmamoğlu 2019'da İstanbul'a biraz da maceralı biçimde ve iki kez tekrar edilen seçimle belediye başkanı seçildiğinden beri genel anlamda muhalefetin gözünde 'Tayyip Erdoğan'ı yenen adam' olarak yer edindi. Bu sıfatıyla da herkes onun Erdoğan'dan sonra Cumhurbaşkanı olacağını varsayıyor veya olmasını diliyor.

2019 sonrasında Cumhurbaşkanı olma ihtimalini İmamoğlu kendisi de gördü, bunun için siyasi çalışma yapmaya, popülaritesini ve tanınırlığını İstanbul dışına, Anadolu kentlerine yaymaya çalıştı. Ama bu çabalar bir Karadeniz gezisi sonrasında kendi partisinden gelen tepkiler üzerine kesildi.

Fakat ok yaydan çıkmıştı; Türkiye'nin dört bir yanında muhalifler İmamoğlu'nu aday görmek istiyordu. Tek rakibi vardı, Ankara'nın CHP'li Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş.

Fakat tabii bildiğiniz nedenlerle 2023'te muhalefetin adayı ne İmamoğlu oldu ne de Yavaş. Onlar yerine Kemal Kılıçdaroğlu yarıştı ve kaybetti.

Şimdi İmamoğlu ve Yavaş yeniden Erdoğan'ın yerine seçilecek insan muamelesi görüyor.