Yumuşama ya da normalleşme diye anılan süreçte ısrar edilmesi; New York belediye başkanına yönelen, kimi Türk bürokratlar ve AKP yandaşı isimlerin de yer aldığı rüşvet ve yolsuzluk savları karşısında "Türkiye rüşvet vermeye ihtiyaç duyacak bir ülke değil" açıklaması; Recep Tayyip Erdoğan için TBMM'de ayağa kalkılması; İstanbul Barosu seçimlerinde perde gerisinden anayasanın temel ilkelerinin değişikliğini olumlayan İbrahim Kaboğlu'nun desteklenmesi ve son olarak Devlet Bahçeli'nin Abdullah Öcalan'ı Meclis kürsüsünden konuşma önerisine karşılık "El yükseltiyorum" ifadesi.

Bize yansıyan bilgilere göre bütün bu gelişmeler CHP tabanında önemli bir tepkisel gerilime yol açmış görünüyor.

Partinin nabzını tuttuğunuzda, giderek hızlanan bir atış duyumsuyorsunuz. Özgür Özel'e yönelen rahatsızlık ve tepkisellikler özetle şu konularda odaklaşıyor:

"- Çevresindeki çok yakın çalışma kadrosunun bir bölümünün yetersizliği.

- Partinin yetkili organlarını yeterince çalıştırmaması, buradaki yetkin isimlerden yararlanmaması.

- Partinin tutum ve çizgisini doğrudan etkileyen karar ve tutumları parti içinde yeterince tartışmadan yaşama sokması.

- Derinlemesine düşünülmeden ani çıkışlar yapması.

- Hemen her gün birden çok konuda konuşması.

- TBMM grubunun, yani milletvekillerinin görüşlerini pek önemsememesi.

- İktidara hazırlanan partide ileriye dönük devlet sorumluluğu üstlenildiğinde nasıl ve hangi önceliklerin göz önüne alınacağı konusunda ciddi bir planlama ve hazırlığa yönelmemesi."

Yükselme eğilimindeki bu gerilimin, partide dalgalanmalara, küskünlüklere, yönetime yönelik yeni arayışlara, sert eleştirilere yol açtığını söyleyebiliriz.

Parti yönetiminin bu gerilime kulak vermezse iktidara gittiğini savundukları CHP'de önemli yol kazalarına neden olunacağına kesin gözüyle bakılıyor.

Saray, kendisine onlarca gül gönderecek kadar tutkun olduğu MHP liderinin, Abdullah Öcalan'ı TBMM'de konuşmaya çağırmasını "Geçmiş hesaplaşmaları bırakıp önümüzü Türkiye Yüzyılı'na çevirmemiz gerektiğine inanıyorum" diyerek değerlendirdi.