Her Cuma Serap Belovacıklı ve Berna Laçin ile birlikte yaptığımız 'Gördüm, Duydum, Konuştum' programının bu haftaki konuğu usta gazeteci-yazar Mehmet Y. Yılmaz'dı. Programda yapay zekâyla aşk meselesi gündeme geldi. Yalnızlık pandemisinde kimi insanlar aradığı mutluluğu orada buluyordu.

Üzerine düşünmek istedim.

Geçen ay açıklanan bir araştırmayı hatırladım.

Vantage Point Danışmanlık Hizmetleri tarafından yürütülen ve Independent gazetesinde yer alan ankete göre, katılımcıların yüzde 54'ü bir yapay zeka platformuyla bir tür sosyal bağ kurduğunu belirtiyordu. Bu grubun yüzde 28'i ilişkilerini "romantik" ya da "samimi" olarak tanımlıyordu.

Araştırmada, katılımcılara yapay zeka ile olan ilişkilerini arkadaş, iş arkadaşı, terapist veya aile üyesi gibi kategorilerde sınıflandırma seçeneği sunulmuştu.

Ancak bazı kullanıcılar, sohbetlerin duygusal ya da cinsel yakınlık içerecek boyutlara ulaştığını ve "flört" benzeri bir ilişki biçimine dönüştüğünü ifade ediyordu.

Uzmanlar, bu eğilimin ABD'de son 15 yılda azalan fiziksel ve duygusal yakınlık eğilimleriyle örtüştüğünü de söylüyordu. "Cinsel durgunluk" olarak adlandırılan bu dönemde, bireylerin teknolojiyle duygusal bağ kurma oranının arttığının gözlemlendiğini de biliyoruz.

'Her' filmini izlediğimde bunun mümkün olup olamayacağı üzerine düşündüğümü de hatırlıyorum.

Yönetmenliğini Spike Jonze'un üstlendiği yapımda Joaquin Phoenix, Amy Adams, Scarlett Johannson gibi isimler yer alıyordu. Filmdeki erkek karakter, Samantha isimli bir yapay zekâya âşık oluyor, aralarındaki ilişki konu ediliyordu.

2013 çıkışlı bir Amerikan filmi. O yıl izlediğimde dahi, bunun olacağına inanıyordum. O yıllarda çok ütopik gelen, bilekteki saatle konuşulan 'bilim-kurgu' filmleriyle büyümüş, sonra o saati kolumuza takabilmiş bir nesildik biz.

Berna, programda kimi arkadaşlarının yapay zekâyla aşk yaşadığını söyledi.

Tercih ediliyordu, çünkü ilişkilerin şahane başlayıp, hayatın sillesini yemesi sonrası yaşadığımız mutsuzlukların hiçbirini yaşatmıyordu bize yapay zekâ.