Dün akşam ilk yarıdaki Fenerbahçe uzun zamandır özlediğimiz bir futbol ortaya koydu. Maçın başlamasıyla birlikte oyun hakimiyetini eline alan, oyunu rakip yarı sahada oynayan ve hepsinden daha önemlisi top rakipteyken 7 oyuncu ile ön alanda baskı yapan bir Fenerbahçe izledik. Bunun da en büyük sebebi Fenerbahçe'nin aylar sonra dörtlü savunmaya dönmesi ve oyuncuların özgürlüklerine kavuşması oldu.
Fenerbahçeli oyuncular, rakibi beklemeyip topun peşinde koşmadıkları için oynadıkları oyundan keyif aldılar. Bunu yaparken de kalelerinde hemen hemen hiç poziyon vermeden ilk yarıyı tamamladılar. Üzücü olan ise Jose Mourinho gibi bir dünya markasının inatla Fenerbahçe'yi genetiğine uymayan bir oyunla sahaya sürmesi oldu. Zeki Murat hocanın yaptığını Mourinho niye yaptırmadı Acaba gerçekten kendini kovdurmaya mı çalıştı diye insanın aklarına soru işareti gelmiyor değil. İkinci yarıda skorun getirdiği rahatlık ve Benfica maçının yorgunluğuyla maçı bitirmeye çalışan bir Fenerbahçe izledik. Bu da son derece normaldi. Yeni transferlerden Nene, sürati ve hareketli oyunu ile göz doldururken, Alvarez'i birkaç maç daha seyretmek isterim.