Şiirler susamazlar.
Susarsa çocuklar susar.
En güzel Gazze'de susar çocuklar.
Kara borsaya düşen insanlık,
Amerikan şerbeti için kuyruğa giriyor.
Meşhurdur.
Anne dantellerine bulaşan kandan yapılır.
Kurak İnsanlar!
Koca koltuklar,
Fütursuzca kınıyorlar.
İnanabiliyor musun Münteha
Şanlı ölümleri de kınıyorlar.
Azrail'i de kınıyorlar.
Sonra dönüp kınamalarını da kınıyorlar.
Kurak insanlar!
Kalp kurudu.
Zihin işlevini kaybetti.
Kolumuz kanadımız kırıldı.
Müştemilata kaldırıldı işe yaramayanlar…
Bir mide kaldı geride.
Bir de milyonlarca şanlı ceset…

Yahudiler ölümü çağırıyor yine
Zeytin dağından çalınan oksijen,
Nefes alamıyor Yusuf'um.
Herkes öldü, bir Hind kaldı geride
Rim ile dedesini görüyorum,
Aslan avlıyorlar, Hamza ile
Enes röportaj yapmaya çalışıyor
Rasulullah'ı bulmuşken,
Sakin ol ya Ömer!
Sizin kadar olmasa da basın da özgürdür.
Bir Tolstoy olmasak da
Ölmese de Anna Karenina
Yahya ile birlikte attık son sopayı!
Kurak insanlar!
Yalnız bıraktılar, İsmail'imizi
Salih'imizi, Muhammed Dayf'ı…
Ebu Ubeyde'yi sevdiklerinden değil
Korkularından dolayı merak ediyorlar.
Allah'a değil!
Kullara güvenmeye o kadar alışmışlar ki…
Hâlbuki;
Biz beraber ölüme değil, beraber yaşama inanırız.