Tarihin tekerleğinin geldiği nokta I. Dünya Savaşıdır. Her ne kadar I. ve II. Meşrutiyet, yönünü o günün ilerici Batısına dönmüş olsa da hemen hemen hepsi millici kadrolardır!

Bu millicilik ve milliyetçilik etnik temelde Türkçülüğe dayanmamaktadır. Osmanlının yerüstü ve yeraltı kaynaklarını, emperyalistlere kaptırmayı istemeyen bir ideolojiye dayanıyordu. Dünyadaki ulus devletleri kuran milliyetçilik buydu! O nedenle kurtuluş ve kuruluşta, büyük bir çoğunluğu Atatürk'ün etrafında toplandı.

Bunda en büyük etken Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün, etnik yapıya dayanmayan "Türkiye Cumhuriyeti'ni kuran Türkiye halkına Türk Milleti denir." demesiydi!

O gün yönünü Batıya dönenler ile bugün ABD emperyalizmi ile bir iş birliği yapanları karıştırmamak gerekir. O günün dünyasında ulus devletler antiemperyalist ve feodaliteye karşı tüm sınıfların birleşmesi ile kurulmuştu. Bugün ise bu ulus devletleri parçalamak için etnik bölücülüğe dayalı en güçlü emperyalist ülkenin işbirlikçileri sahnede!

Bir önceki yazımda yaklaşan I. Dünya Savaşı öncesi Osmanlıyı bütün tutmak için yollar arayan İttihat Terakki önderlerinin, arlık ile olumsuz sonuçlanan ittifak arayışlarını yazmıştım. Kaldığımız yerden devam edelim.

Osmanlı ve İttihat Terakki Hükümeti aslında başından beri yaklaşan I. Dünya Savaşı'na İngilizler ile girmek istemişti.

1911'de İngiliz Deniz İşleri Bakanı Churchill ile yakın olduğunu düşünen Maliye Bakanı Mehmet Cavit Bey, Churchill ile bir ittifak mektubu göndermişti. (Cavit Bey, 1926'da Atatürk'e suikasttan sorumlu olanlardan biri olarak idam edildi!)

Churchill reddetmişti. Churchill bu reddine başlarken dünyanın iki büyük İslam ülkesi olduklarını da söylüyordu. Balkan Savaşı ardından da İngilizler ile anlaşmaya çalışan Osmanlı Hükümeti, çalışmalarını sürdürdü.

(O güne kadar zaten İngilizler Osmanlıda çok etkendi. Donanmada bile İngiliz subaylar görev alıyordu. II. Abdülhamit saltanatının 25. yılında, Osmanlının petrol rezervlerini İngilizlere vermeye başlamıştı. Arabistan yarımadası, Basra ve Aden Körfezi petrol yataklarının verilmesi, İngilizleri çok sevindirmişti. Fırat ve Dicle'de gemi işletme hakkı bile verilmişti!)