1

Ne yaparsak yapalım demokrasinin sonunda gelip dayandığıdayanacağı yer lümpenliktir.

Bir yönetim biçimi olan demokrasinin var olabilmesinin temel şartı seçimle işbaşına gelen yöneticilerdir, değil mi

Yani; yönetim hakkını elde etmesi için kişilerinpartilerin en fazla ya da daha çok oyu almaları gerekir.

2

Demokrasiye kerteriz alıp baktığımızda görülen 'ortak akıl'ın öyle pek matah bir şey olmadığıdır.

Gelin adım adım ilerleyelim...

Bir yerdemahfildezamanda yüksek bir tartışma söz konusuysa; felsefe, din, mantık, sosyoloji, psikoloji, anatomi vs, vs. bu tartışmanın taraftarları her zaman az sayıda insanlardır olmuştur.

Tartışmanın yoğunluğunun düşürülmesi, içeriğinin kademe kademe boşaltılması sonrası ancak tartışma halkası genişler; daha fazla insanların ortak bir paydada birleşmesi mümkün olur.

Yani 'oydaşma' dediğimiz (çoğunluğun bir noktada başlaması) şeyin gerçekleşmesi için seviyeyi düşürmek gerekir.

Acı da gelse durum şudur; çoğunluk ancak vasatta birleşebilir, hatta çoğu kez vasatın altında bir yerde...

Hal böyle olunca demokrasi son kertede, popülizme teslim olmaya mahkûm hale gelir.

Bu bir kısır döngüdür artık;

Demokrasinin yaşaması için çoğunluğun desteğine ihtiyaç vardır, çoğunluk ise giderek popülerliği, popülizmi ve lümpenleşmeyi üretir...

Avrupa'da yükseldiğinden korkuyla bahsedilen aşırı sağ (aslında ırkçılık) bunun tipik örneğidir.

Demokrasiyi ürettiğinin söylendiği Avrupa; gün geldi, o demokrasi sayesindeyüzünden demokrasiyi yıkabileceğinden korkulan bir akımın doğmasına fırsat ve imkan tanımış oldu...

3

'İstişare'ye gelince;

İstişarenin üreteceği 'ortak akıl'ın, lümpenleşmiş demokrasinin ürettiği varsayılan 'ortak akıl' ile bir ilgisi yoktur.

Her şeyden önce istişarede toplumun çoğunluğuna şamil mutabakat şartı aranmaz. İstişare bir anlamıyla aynı düzlemde, aşağı yukarı aynı veya yakın seviyede insanlar arasında yapılır.

Böyle bakınca, toplumda değişik katmanlarda ve farklı bölgelerde çeşitli istişare guruplarından söz edilebilir.