TBMM'nin üç milletvekili İmralı'ya gidip Abdullah Öcalan'la görüştüğünde kamuoyundaki ilk soru belliydi: "Ne konuşuldu"

Benim merak ettiğim ise başka bir şeydi:

Ne konuşulmadı

Ya da daha doğrusu: SDG konusunda Öcalan'ın verdiği mesaj ne kadar netti

Bugün gelinen noktada sorulması gereken soru artık şu:

Sürecin kaderini belirleyecek olan SDG adımı gelecek mi, gelmeyecek mi

TBMM Başkanlığı tarafından yapılan yazılı açıklamaya baktığımızda ele alınan başlıklar şöyle:

Silah bırakma ve örgütün kendini feshetmesi süreci, sürecin "pozitif ilerletilmesi."

Bölgesel gelişmeler ve perspektifler.

Bundan sonrasına ilişkin atılacak adımlar.

Ve asıl kritik yer: SDG sorunu açıklamaya "SDG" denilmeden, sadece şu cümleyle yansıdı:

"Suriye'de 10 Mart mutabakatının hayata geçirilmesine yönelik sorulan sorular kapsamında detaylı beyanları alınmıştır."

Bugün itibarıyla Öcalan ile yürütülen süreç konusunda tüm aktörler memnun.

SDG konusuna gelince... ABD Başkanı'nın da bu sorunun çözümü için verdiği talimatla birlikte hâlâ temkinli bir iyimserlik hâkim.

Kısacası Suriye başlığı, yani SDG sorunu sürecin tam göbeğinde duruyor.

Ankara'nın masasında en kritik başlık artık bu.

SESSİZLİK Mİ HAYIR. YANIT VAR… PEKİ ADIM OLACAK MI

Öcalan'a Suriye soruldu mu

Evet.

Cevap verdi mi

Evet.

Peki açıklamalara neden yansımadı

İşte burada siyaset, diplomasi ve güvenlik bürokrasisinin kesiştiği gri alan devreye giriyor.

Kulis bilgilerine göre Öcalan, SDG'nin Şam'a entegre olması gerektiğini açıkça dile getirdi. Hatta SDG'nin Türkiye'ye tehdit oluşturmaması gerektiğini de vurguladı.

Peki bu kadar kritik cümle neden açıklamaya yansımadı

Cevap basit ama çok katmanlı:

Çünkü bu cümle sadece Ankara'yı değil, sahadaki bütün aktörlerin dengesini ilgilendiriyor.

Ve o aktörler sadece Ankara–Öcalan hattıyla sınırlı değil:

Şam

Washington

İsrail

SDG

PYD

Bölgesel denklem

İç politika dengeleri

İsrail'in SDG üzerindeki etkisinin tamamen ortadan kalkmadığı, özellikle İran'ı çevreleyen yeni güvenlik mimarisinde bu hattın zaman zaman devreye girdiği de unutulmamalı.

Bir cümle, yanlış bir yerde açığa çıktığında bütün tabloyu dağıtabilir.

GEÇEN İKİ HAFTANIN NOTLARIYLA BİRLİKTE OKUYALIM...

Son iki haftada yazdığımız SDG analizlerinde bazı noktalara dikkat çekmiştim. Hem bunları hatırlatayım hem de edindiğim yeni bazı bilgileri ekleyeyim:

SDG–Şam entegrasyonu, yani 10 Mart mutabakatının hayata geçmesi için görüşmeler sürüyor; fakat şimdilik ilerleme yok.

SDG, mutabakatta yer alan adımlardan herhangi birini "iyi niyet göstergesi" olarak atmış değil.

PKK'nın Türkiye'den silah çekmesi süreci Suriye'deki denklem çözülmeden tamamlanamaz. Ankara için Suriye sahasının güvenliği öncelikli.

ŞARA, BEYAZ SARAY'DAYKEN VERİLMEYEN VİZE!

Artık ABD, SDG'nin eskisi gibi yanında değil. Trump, CENTCOM ve Tom Barrack'ı görevlendirerek SDG üzerinde entegrasyon baskısını artırdı. Bu baskının sınırını veya nereye kadar uzanacağını Trump belirleyecek. Washington'da bu dosyaya "test dosyası" gözüyle bakıldığı konuşuluyor; yani ABD'nin yeni Suriye politikasının turnusol kâğıdı.

Bu değişimi sadece sahada değil, masada da görmek mümkün.

İki hafta önce Suriye Devlet Başkanı, Beyaz Saray'da ağırlanırken Washington'dan vize isteyen bir başka isim vardı: