Filistinli 10 yaşındaki bir çocuk, Gazze'deki yıkıntılar arasında "Bizi yollamak istiyorlar. Ama gitmeyeceğiz! Ne olursa olsun gitmeyeceğiz. Burası bizim annelerimizin, babalarımızın, büyüklerimizin toprağı. Ayrılmıyoruz. Ayrılmıyoruz. Sumud, sumud ve yine sumud!" diye haykırıyor.

Sumud Filosu, ardından Özgürlük Filosu, yola çıkmaya hazırlanan yenileri... İsrail soykırımına karşı Filistin'in sesi, nefesi olmak için dijital ortamlarda nöbet tutanlar, İsrail'i destekleyen yöneticilerini durdurmak için grev yapan işçiler; oldukları yerde zıplayarak yeri göğü inleten vicdanlı insanlar... Gazze ablukasını kırmak ve açlıkla kırılan çocuklara yardım götürmek için günlerdir denizde yol aldıktan sonra İsrail tarafından alıkonulan ve ülkelerine döndüklerinde uzatılan mikrofonlara, "Aman ha, bizi kahraman saymayın, kahraman yapmayın. Gazze'de katliam devam ediyor; kahramanlarımız onlar. Bize insanlığımızı hatırlattılar." diyen yüz aklarımız...

Pes etmezsek bir şeyler değişecek. Direnmeye, Gazze'ye ses olmaya, bağırmaya, zıplamaya devam edersek; denizlere yelken açmaya, Sumud ile yol almaya devam edersek bir şeyler değişecek. İsmet Özel'in dediği gibi: "Toparlanın, gitmiyoruz!"

Filistinli çocuklara hepimizin bir vatan borcu var. Ölerek direniyorlar! Anneler kundaktaki bebeklerini kefenliyor, babalar evlatlarının cenaze namazını kıldırıyor, yetim ve öksüz çocuklar küçük kardeşlerine annelik, babalık yapıyor. Acıyı tarif edemiyoruz artık. Sadece acıyı değil, kötülüğü de tarif edemiyoruz. Böylesini hiç görmedik de ondan.

İki yıldır, sınırsız ve en yüksek teknolojili silahlarla Gazze'yi yerle bir ettikleri hâlde hurda borularla roket yapan Hamas'ı yenememiş olmalarından mütevellit ödleri kopuyor. Çünkü Hamas dedikleri şey, Filistin halkının direniş ruhudur; başka bir şey değil. Batı Şeria'da da Hamas var; Mescid-i Aksa'da nöbet tutan yaşlı kadınlar da Hamas, kontrol noktalarında tartakladıkları çocuklar da Hamas.

Hamas, Filistin halkının seçilmiş iradesidir. Ve bu irade artık Batılı ülkelerin başkentlerinde sokakları ayağa kaldırıyor. Hamas, İsrailli canilerin korkusunun adıdır. Öyle korkuyorlar ve öyle çaresizler ki, öldürmekten bir gıdım geri dursalar yenileceklerini biliyorlar. Öyle korkuyorlar ki, doğmamış bebekleri annelerinin karnında öldürüyorlar. Hamas'la savaşmıyorlar; Filistin direnişiyle savaşıyorlar. Bugün adı Hamas olur, yarın başka bir şey. İhanet eder, gaflete düşer, İsrail'in jandarmalığına soyunursa Hamas, tıpkı evvelkiler gibi, Filistin yeni bir Hamas çıkarır. Direnişinin bayrağını o devralır.