14-28 Mayıs seçimleriyle birlikte parlamenter sisteme dönüş planlarının tamamen rafa kalktığını yazmıştım. Hoş, muhalefetin gerçek anlamda böyle bir planı olduğunu da hiç sanmıyorum. "Millete ne vaat ediyorsunuz" sorusuna verecek bir cevap olsun için, bu kadar kişi her ay bakın bunun için toplanıyoruz diyebilmek için bulunmuş bir formüldü o. İki sebepten, ilki bu sistemle cumhurbaşkanı olmuş kişi ve partisi, yetkilerini başkalarıyla paylaşmak istemeyeceğinden; ikincisi sistemi geri getirmek uzun ve uğraşlı bir yol olduğu için. Buna, muhalefetin ne yüreği ne kudreti yeterdi. Nitekim sonuç ortada. Vatandaşın iktidar partisine karşı türlü eleştirileri elbette vardı, ama arıza muhalifler dışında, "Bu sistem de olmadı be, değiştirelim" diyen çıkmadı. Hele de pandemi ve ekonomik türbülansların dünyasında...Seçim takvimini hatırlatmak isterim. Mayıs 14'te parlamento teşkil edildi. Cumhurbaşkanlığı seçimi ikinci tura kaldı, ancak o da 28 Mayıs'ta nihayete erdi. YSK'nın kesin sonuçları açıklamasına kadar geçen süre kadar bir boşluk oluştu. Ona da boşluk denilmez. Önce vekiller, ardından Cumhurbaşkanı görev yeminlerini etti. Hemen peşi sıra Cumhurbaşkanı çalışma arkadaşlarını açıkladı. Yani seçimlerle yeni hükümetin iş başı yapması arasında bir iki haftalık bir zaman geçti. Ne bir iş aksadı, ne bir belirsizlik oluştu. 90'lı yılları hatırlayalım, 2002'den öncesini. Diyeceksiniz ki sistem 2002'de değişmedi ki. Evet, ama 2002'den bu yana güçlü ve hâkim bir parti var iktidarda. Bu normal koşullarda çok mümkün olan bir durum değil. Demokrat Parti ve Adalet Partisi gibi bu şansın yakalandığı zamanlarda da demokrasi darbe ile kesintiye uğratıldı. 90'lı yılların gazeteleri bir türlü kurulamayan hükümetler, anlaşamayan siyasi parti liderleri, bitmeyen pazarlıklar, bir taraftan askerin diğer taraftan medyanın terbiye ettiği zayıf iktidarların haberleriyle doludur. Türkiye'de taş üstüne taş konulamayan kayıp yıllar. Bizim böyle dönemleri tekrar yaşama lüksümüz yok. Batı ülkelerinde de aylarca hükümet kurulamadığı oluyor. Kurumsallaşma daha yüksek düzeyde olduğu için bizim kadar olumsuz etkilenmiyorlar. Tabii FETÖ ve PKK gibi yönetim zafiyeti oluşsun diye ellerini ovuşturan terör örgütleri de yok bu ülkelerde. Yine de İtalya örneğinde olduğu gibi hükümet kuramama sorununun önüne geçecek formüller geliştiriliyor. Belli bir barajın üzerinde oy alabilmişse bir parti tek başına hükümet kurma hakkı elde