Eğer bundan bir ay önce Fenerbahçe'nin Stuttgart, Gaziantep, Beşiktaş ve Plzen maçlarından üç galibiyet ve bir beraberlikle çıkacağını söyleseler muhtemelen kimse inanmazdı.

Ama çıktılar. Dün galipte gelebilirlerdi. Yine de yenemiyorsan yenilmeyeceksin. Fenerbahçe de bunu yaptı. Ama son dört beş maça bakarsak Fenerbahçe yenilmesi çok zor bir takım haline geldi.

Fenerbahçe ilk yarıya farklı bir kadro ile çıktı.

Hoca haklı mı Bence haklı.

Aynı on birle üst üste çok önemli ve zor maçlar oynadılar. Bu maçta ise birkaç değişiklikle daha zinde oyuncularla çıkmak istedi. A.Brown, Oğuz, Talisca ve Szymanski... Ama bu oyuncuların çok etkisi olmadı. Olmadı ama en önemlisi Fenerbahçe'de oyun disiplini aynen devam etti. Duran toplarda bile rakiplerine net pozisyon vermediler. Buna karşılık ilk yarının son dakikalarına doğru En Nesyri maçın en önemli pozisyonunu heba etti.

Ev sahibi takım sürekli sağ kanadı kullandı. Tabii bu yüzden gerek Oğuz gerekse Brown hiç ileri çıkamadı. Ama rakiplerine de göz açtırmadılar. Yani Fenerbahçe ilk yarıda son haftalarda oynadığı klasik futbolunu sürdürdü.

Dikkatli, mücadeleci ve taktik disiplinli. Belki göze hoş gelen futbol sergilemiyor. Ama sonuç alıyorsa yapacak bir şey yok. Sesimizi kesip oturmalıyız.

İlk yarının en sıkıntılı olayı ise hem Alvarez'in hem de İsmail'in sarı kart görmesiydi.

2. yarı çok farklı geçmedi. Fenerbahçe yine kontrollü oynadı. Ancak üretken değildi. Rakibi atak gözükse de pozisyon vermedi. Sadece son 15 dakikaya gelindiğinde rakibin bir topu direkten döndü. Bir de Ederson önledi.

Ancak değişikliklerden sonra Fenerbahçe oyunun hücum yönünü de eline geçirdi. Arka arkaya fırsatlar kaçtı.