Umutla Almanya'ya gittik, darmadağın döndük.
Hiç beklemediğimiz bir başlangıç yaptık. Kısaca Galatasaray hatalarının bedelini çok ağır ödedi.
36 dakika muhteşem oynuyorsun. Biraz dikkatli olsan ikiyi bulacaksın. Soyunma odalarına 3-1 mağlup giriyorsun.Gel de şaşma bu işe...
Yani bu kadar iyi futbola böyle bir skorla devreyi bitirmek akıl alacak gibi değil.Rakibin ilk iki golünde Yunus'un acemice hataları ve ardından yan toptan gelen gol.Üstelik rakibin biri şut diğeri karambol dışında tek pozisyonu bile yok. Galatasaray hem hücumda hem orta alanda yakın baskı ile Almanların akciğerini tıkamış top bile göstermiyordu. Hani birisi 35. dakikada Galatasaray'ın devre bitene kadar üç gol yiyeceğini söylese kafasına şaplağı yerdi.
Ama kişisel hatalar yüzünden bir çuval incir heba oldu. İşte zaten Şampiyonlar Ligi'nin özelliği bu. Böyle hatalar yapmayacaksın. Yaptığın zaman fatura anında kesiliyor. Hele bir de rakipler Almansa.
Tabii ikinci yarı çok az da olsa bir umut vardı.
Umut vardı ama pozisyona bile giremedi Galatasaray. Üstüne üstlük acemice goller yediler. Şöyle diyelim Allah'tan ev sahibi kötü bir günündeydi. Sadece şansı yerindeydi o kadar. İyi oynasalardı halimiz çok daha berbat olabilirdi.Galatasaray bu yarıda yine öyle iki gol yedi ki inanılır gibi değil. Birisinde yine Sanchez sahnede diğerinde ise Sara. Eh böyle beş gol yiyorsan kusura bakmayın ama Şampiyonlar Ligi bir iki gömlek sana fazla demektir. 36. dakikadan sonra ki çöküşü sadece Osimhen'in yokluğuna bağlayamazsın. O dakikadan itibaren sahada Torreira'nın dışında tek oyuncu bile yoktu. Ne yaptıklarını bilmiyorlar, hata üstüne hata yapıyorlardı. Bu kadar çok hatanın da bedeli çok acı olur.