İnfaz memurları!

Trabzon'daki içler acısı manzaraya bakınca hiç şaşırmadım. Futbolun üretilen haksızlık ve hukuksuzluk sistemi her tarafa hükmederken seslerini çıkarmayanlar, saygıyı sevgiyi gözden çıkarttılar, istedikleri ortamı da yarattılar. Şimdi her kafadan bir ses çıkıyor ama kafalarını futbol topunun içinden çıkarmayanların gerçekleri görebilmesi mümkün değil. Ne yani, Trabzon taraftarını suçlu sayacağız da yerde yatan "Trabzonlu bir insanın" kafasına futbol topu muamelesi yapan "insanlık dışı futbolcuyu" ne yapacağız Adaleti ne zaman gördük de şimdi göreceğiz Mesele hakemse, madem öyle maçı tatil et, edemiyorsan adaletli maç yönet ama nerde o yürek

Sezon başından beri duvarlara asılan afişlere iyi bakın. Elini dilini terbiye edemeyenlere! Hakemlerin verdiklerini utanmadan alanlara ve "daha yok mu" diyenlere. Kazandıkları maçtan sonra rakip kulübü aşağılamak için karikatür sergisi düzenleyenlere, ucuz kabadayı pozları veren futbolcuları kahraman ilan edenlere. Verilen demeçlere, nefreti şaha kaldıran dönemeçlere. Ortalığı yangın yerine çevirmek için oynanmamış maçların üzerinden bile hakem senaryosu üreten aciz yönetici profillerine. Dudaklarından bir tane karanfilli cümle dökülmeyen başkanlara. Yaratılan ortamın sahiplerinin bu saatten sonra adil ve asil tepkiler beklemeyin. İğne başka istikamette! Çuvaldız başka.

Hakemlere bakın başoyunculara! Zengin arzulara yoksul adalete. Sahibinin sesi olmak adaletin nefesi olmaktan değerliyse, onların düdüklerindeki mezarlıkta kaç ölü yatıyor Herkes Trabzon'a bakıyor ama cinayet mahallini iyi tespit etmek gerekiyor. Biraz da hakemleri gözaltına alsınlar! Üst kattaki iki takımın da kaybetmemesi için ellerinden geleni ardına bırakmayanlar, arkalarında kara leke bırakıyorlar da kimin umurunda. VAR olanı YOK etmek onların görevi! Adalet başka istikamette. Rezalet başka! örüyoruz ki, futbolumuzun herkese yetecek kadar utancı var, mesele utanacak yüzü bulmakta! Futbolun derin devleti yıllar önce kabadayıların temel atma törenleriyle kuruldu. Bugünkü hakemler o günlerin rol modelidir. Bugünkü yöneticilik kaba saba tavırlara verilen primlerin bedelidir.