Basel'i yenmenin ayrı bir keyfi vardı ama Trabzon'da özel bir geceydi yaşanan. Hayat yoklamasında parmak kaldırmak, şehirlerimizin yarasını sararken "buradayız" diye haykırmaktı. Futbol Federasyonu Başkanı Mehmet Büyükekşi'den başlayıp, kulüp başkanlarının Trabzon'da buluşmasının öznesi; depremin acısına merhem olmaktı. Abdullah Avcı'nın maç öncesi paylaştığı mesaj çok anlamlıydı. "Bu maç neden oynanıyor demeyin, iyi ki oynanıyor deyin." Kurduğu cümlelerin arkası da sağlamdı. "Pes etmekle yeniden yaşama sarılmak arasında gidip gelen vatandaşlarımıza bir tebessüm, bir nefes alma bahanesi olmak istiyoruz." Ve çok önemli bir gerçeğe değindi. "En olağanüstü dostlukları futbol sayesinde kuruyoruz ve böyle günler geliyor." Trabzon'da gördüklerim bir futbol maçından çok daha fazlasıydı. Ay yıldızlı bayraklarımız dalgalanırken "ne kadar kırmızıyız" dedim, "ne kadar beyaz." Kulüp takımlarının bayraklarına ve Trabzon'da bir arada oturan Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş formalı taraftarlara baktım. Kendi kendime söylendim; "istersek bu gücü kimse bizden alamaz!" Bizleri sadece acılar değil, kendi gerçeklerimiz de bütünleştirmeli. Aramızdaki uzaklığı yakınlaştıralım. Abdullah Avcı'nın "böyle günler geliyor" diye işaret ettiği gerçeklerin peşinden gidelim. Yanlışlar gitsin doğruları uyandıralım. Tutarsızlıkla taraf tutmayı bir tutmayalım, iltifatları unutmayalım. İnsanlara yüksekten bakmak yerine alttan alalım. Futbolun gururunun okşanmasına da izin verelim biraz. Acılar sanatına isim verirken, futbol sanatına uygun görüntüler vermek hiç zor değil. Bu topraklar sevdanın anayurdu. İhtiyaç halinde koluna girdiğimiz aşkın nereden geldiğini anlamaya çalışmayalım,