Biten bir sezon birileri için gurur tablosudur, birileri için hüzündür acıdır. Yanlışlarını onarmak isteyenler için de yeni hayallerin başlangıcıdır. Fenerbahçe ligi ikinci bitirdi ve "devler ligi" biletiyle tribün ve yönetim arasındaki buzları eritti. Kaç maçtır yenilmemiş olmanın başarı sayıldığı bir düzeni işaret ederken, İsmail Kartal'ın takıma kattıklarını inkar edemeyiz. Geçen sezon "yarım kalan hikayesini" tamamlamak için göreve getirilen Portekizli yabancının harcadıklarını ödeştiren adamı. Dört sezondur göreve başladığı teknik adamla sezonu bitiremeyen kulüpte şimdi yeni Portekizli konuşuluyor. Yabancıları "ağrı kesici" saymakla emekleri yok saymak arasındaki tercihi hep birlikte göreceğiz. "Bir yönetimin savunmasını güçlendirmek için önce kendi zayıf iradesinden kurtulması gerekir" notuyla birlikte. Şampiyonluğun tartı birimi emektir yürektir. O yüzden Trabzonspor bu tanıma yakışan en anlamlı örnektir. Sezon sonundaki "gevşeme molası" birtakım kayıpları beraberinde getirse de liderliği bu kadar uzun süre taşımış olmakla şampiyon apoletine sahip olmak arasındaki yolculuk, alkışları sonuna kadar hak etmiştir. 38 yıllık tarihi özlemin son bulmasıyla umutların büyümesi arasındaki kaptanlık da Abdullah Avcı'ya aittir. Ustalık gerektiren bir yolculukta rakiplerinin bile saygısını kazanan adama. Sezonun en flaş takımlarından biri Konyaspor'du. Son maça kadar Şampiyonlar Ligi hayaliyle yaşamak bile onlar için muhteşem bir yolculuktu. Teknik direktör İlhan Palut ve futbolcu kardeşleri "biz iyi bir takımız" diyerek kendilerini ifade ederken, belki de gelecek yılların "üst katlara elverişli" takımını işaret ettiler. Sonuç ne olursa olsun sezon sonunda kendilerini iyi hissettiler. Her birine kocaman alkışlar. Beşiktaş'ın 3 teknik adamlı sezon sonu gerçeğiyle, geçen sezonki başarısı arasındaki uçurumu sadece "talihsizlikle" geçiştirmek adaletli olmaz. Geçen sezonun kiralık