Fenerbahçe'nin Lugano karşısındaki futbolunu sorgularsak, öznemiz "kazanma duygusu" olur. Yenilen 3 gol savunmadaki açıkların görülmesi ve dayanıklı bir savunma gerçeğine yönelik kaynak olur. Kaybetme duygusundan uzak Mourinho gerçeği de sezon Şampiyonlar Ligi elemelerinde çok daha net biçimde dışa vurur.
"Bu takımın başına öncelikle Şampiyonlar Ligi'ne katılmak için geldim" imzasıyla birlikte.
Geçen yılki kadronun üstüne yapılan takviyeleri gördükten sonra, Fenerbahçe'nin geçen sezondan farkı ne olur
Youssef En-Nesyri'nin dalgası tribünlere de yayılır sahaya da. Rakip alana bindirme hızının artacağı kuşkusuzken, Dzeko'nun sezon başı başlangıcı görkemli olur.
Kendi içine kapanır gibi görünürken yelpaze gibi açılan bir takım üretilirken, sahada futbolun ışıltılı çocuklarını izleriz. Nasır tutmuş özlemler son bulur.
Benim adamım Ferdi Kadıoğlu. Sarı kağıt üzerine lacivert kalemle yazılsın;
"Ülkemizin en değerli futbolcusu." Bazı rüzgarlar tek mevsim eser, Ferdi her mevsim aynı. Sahanın içinde böylesine konsantre olan, kalesini savunurken yılmadan rakip alana bindiren ve sportmenlikten zerre kadar sapmayan birine kurulacak cümleler karanfilli olmalı.
İrfan Can Kahveci'nin de sezonun başoyuncularından biri olacağına şüphem yok. İsmail Yüksek'ten sadeliğin görkemli halini, Fred'den geçen sezon yarım kalan öyküsünü tamamlamasını bekliyorum.
Sezon başı söylemlerde aceleye gerek yoktur ama neresinden bakarsak; bu sezon kaç yıllık birikimine karşılık patlama yaşayacak bir Fenerbahçe bekliyorum. Geçen yıldan zorlu bir lig düzeni oluşsa da.
Beklediklerimizin gelmediği zamanlar olmuştur elbet. Çünkü zaman acımasız zaman. Kalmadı anılarımızdan başka sığınacağımız mağrur liman!
Sosyal medya denen lağım çukurlarında iletişimin genişlemesiyle nefretin büyümesi, insanların içindeki kötülüğü açığa çıkarmış, parayı ilahlaştırmıştır.
O yüzden nostaljiye yakın durmak suçtur. Teknolojide bir tuşla her şey siliniyor ama nostalji bizlerde "hafıza" olarak biliniyor.
Çocuklar futbolun kalbindedir de bizler çocukların hayatında neredeyiz