Yaşadığım rahatsızlıklar sonrası çocuğum olmayacağını öğrendim. Biriyle beraber olup onun baba olma hakkını elinden almak istemiyorum

Güzin Abla, sana 6-7 yıl önce "pes edersen bitersin" rumuzuyla yazmıştım ve bana da köşende yer vermiş, yol göstermiş ve mutlu olmama vesile olmuştun. Hayata hiç bakmadığım açılardan bakmamı sağlamıştın.
Şimdi ise yine bir çıkmazdayım. Belki de bu bu hayattaki en büyük sorunlarımdan biri. Çeşitli rahatsızlıklar geçirdim, ameliyatlar oldum ve bunların temel nedeni sadece kızlarda görülen turner sendromu denen bir hastalıktı.
Bu yüzden de anne olamayacağımı söyledi doktorlar. Aslında evlat edinerek bir masum cana yuva olabilir ve bu duyguyu tadabilirim. Ama bunu yapınca eşime haksızlık yapacakmışım gibi hissediyorum.
Sanki benimle yuva kurmak isteyen, yuva kuracak olan adamın elinden doğal yollarla baba olma hakkını alıyormuşum gibi.
Ve bunun vicdan azabından mıdır nedendir, bilmem hayatıma girmek isteyenler olduğu halde, kimseyi istemiyorum. Sen de bana hayatımda aşka sevdaya yer vermemi söylemiştin. Ama yapamıyorum işte içim içimi yiyor.
Ben bunu benimle evlenmek isteyen ve beni seven birine yapamam. Hadi ben alışırım bu duruma, hatta zor da olsa kabullendim ama karşımdakinin kabullenmesini beklemek, bunu istemek daha büyük bir sorumluluk, kul hakkı yemek gibi geliyor bana .
Sence ne yapmalıyım
Nasıl bir yol izlemeliyim Bana yine engin tecrübelerinle yardımcı olabilirsen, yine olayı farklı bir açıdan görmemi sağlayabilirsen...
Sayende daha önce öyle olmuştu.
Rumuz: Peki şimdi ne yapmalı

YANIT

Eski yazını okuduğumda gördüm ki 9 yaşında geçirdiğin beyin kanaması sonucu felç geçirmişsin. Doktorlar yapamaz dedikleri halde normal okulunu bitirmişsin.
Ailen "bundan sonra istersen devam etme" demişler. Sen "Kimse benim adıma karar veremez" demişsin. Ailen de destek olmuş ve meslek lisesi bilgisayar bölümünü bitirmişsin.
Daha sonra açık öğretim işletme bölümünü bitirip memur olarak atanmışsın.
"Hiç pes etmedim. Hep tuttum hayatın yakasından. Tabii ki arada düştüm, tökezledim ama hep 'hadi bakalım' dedim. Bunları, benim gibi engelli olup da hayata küsenlerle, biraz olsun mutluluğumu, sevincimi paylaşmak için yazdım" diyerek yaşadıklarını dile getirmişsin...