Eşimin bazı davranışları onurumu zedeliyor ve artık buna dayanamıyorum. Ama ayrılırsam da çocuklar mutsuz olacak, sıkışıp kaldım.

Merhaba GüzinAbla, ben 30 yaşında çocukları olan bir evli kadınım. Yaklaşık 12 senedir evliyim. Evliliğim gün geçtikçe önünü alamadığım mutsuzluklarla ilerliyor.
Eşim çocuklarına karşı iyi bir baba, bunu asla inkâr edemem fakat hiç iyi bir eş değil. Yıllarca eşimin ailesinin, aile içimize müdahalesi ile uğraştım. Sabrım ve terbiyemle saygımı bozmadan üstesinden geldim.
Eşim yıllarca iş beğenmeyip çalışmadı, ne aileme ezdirdim ne de bu konuda baskı yaptım. Hep alttan alıp olumlu yönünden bakmaya çalıştım. Fakat eşimin bazı davranışları onurumu zedeliyor ve artık buna dayanamıyorum. Öncelikle eşimin hiçbir desteğini göremediğim gibi yok sayılıp bir güzel sözden mahrum bırakılıyorum.
En önemlisi de eşim ben yanındayken dahi başka kadınlara hiç çekinmeden bakıyor. Defalarca uyardım, önünü alamadım. O da yetmez gibi sürekli açık saçık videolar izliyor. Onun için de defalarca konuştum, o kadar yüzsüzleşti ki bu durum gözümle görüp elimle gösterdiğim halde kabul dahi etmemeye başladı.
Ayrılırsam çocuklar mutsuz olacak bunu biliyorum. Daha önce bir kere aile evine dönmek istedim çocukların baba diye yakarışlarına, huzursuz olmalarına dayanamadım ki, eşim de pişman olduğunu söyleyerek yeminler etti.
Şu an eşime hiç güvenemiyorum. Ne söylese ne yapsa dahi yalan geliyor. Gördüklerime susup geçmeye çalışsam da beynimden atamıyorum. Uykularım ziyan oldu.
Mesleğim var fakat siz de bilirsiniz ki iki çocuklu bir kadının kendine yeni bir hayat kurması bu maddi durumlarda imkânsız. Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. Ailemle konuşmaya çalıştım fakat benim aldatmak gördüğüm bu durumları ne yazık ki normal karşılanmasını kaldıramıyorum.
Görmezden gelmemi ve evimde hayatıma bakmamı temenni ediyorlar.
Sanırım eşimin de bu kadar yüzsüzlüğü ele alması da ailemin bu tutumunu bilmesine bağlıyorum.
Benim dayanacak ne gücüm ne de onurum kaldı. İçinde bulunduğum bu saygısız ve sevgisiz evliliğe dayanamıyorum. Evlilik terapisti önerecek olursanız, onu da denedim. Bir de size danışayım dedim.
Rumuz: Güvenemiyorum

YANIT

Sevgili kızım, hayatta en zor şey işte bu senin gibi kararsızlık içinde olmaktır. Çocuklarım için dayanıyorum diyorsun ama aslında o kadar mutsuzsun ki, bunu hak etmiyorsun. Sanırım eşine karşı hem güvenini hem de sevgini kaybetmişsin.
Ancak anlayamadığım şey, eşinin düzenli çalışmadığını söylemene karşılık, 'ayrılırsam ben tek başıma ailemi geçindiremem' demen. Eşinin az da olsa katkısına mı muhtaç hissediyorsun kendini