Anahtarı nereye koyduğunuzu yine unuttunuz.Ya da bir cümleyi bitirirken aklınıza gelmeyen o kelime…"Yoksa bende de mi başlıyor" diye sormayanımız var mı

Oysa bazen beynimizin yavaşlaması, yaşlanmaktan çok, hareketsizlikten oluyor.

Harvard Üniversitesi'nin 15 yıldır yürüttüğüAgingBrainStudy,bu hafta yeni bir veri paylaştı.

Washington Post'un haberine göre, Alzheimer riski taşıyan kişiler arasında her gün yürüyenlerin zihinsel gerilemesi belirgin biçimde yavaşlıyor.

1 kilometre yaklaşık 1250 adım...

3 bin ila 5 bin adım atanlardabunamaortalama 3 yıl;5 bin ila 7 bin adım atanlardaise 7 yıl gecikiyor.

Yani yürüyüşün zamanı değil, sürekliliği beynin kaderini değiştiriyor.

Araştırmanın başındaki nörolog Dr. WendyYau,"Eğer hareketsiz bir yaşamınız varsa, en küçük artış bile fark yaratır"diyor.

Beyne giden kan akışı artıyor, hücreler daha fazla oksijen alıyor, iltihap azalıyor. Bir anlamda, vücut çalıştıkça bellek temizleniyor.

Her adım, birsinapsıdaha canlı tutuyor.

Bunama, bir sabah aniden gelmiyor. Yavaşça, sessizce başlıyor.

Unutmamak için, yürüyün.

Koşuya başlamadan önce yere eğilip baldırını geriyorsan yalnız değilsin. On yıllardır"Spora esnemeyle başlanır"inancı o kadar yer etti ki, ısınmanın ne olduğu unutuldu.

OysaTeksasEylaletÜniversitesiaraştırması, koşu öncesi yapılan statik esnemelerin kas performansını artırmadığını, hatta kısa süreli güç kaybına yol açabileceğini söylüyor. Gerçek hazırlık, kası germek değil, vücudu yavaşça çalıştırmak.