Amerikan Merkez Bankası (Fed) faizleri artan bir tempoda artırmayı taahhüt ettiğinden bu yana piyasalar kendini ayarlama telaşında. Artan politika faizi önce kısa vadeli para piyasalarında fiyatlanıyor. Ardından para piyasalarının orta ve uzun tarafı yüksek fonlama maliyeti ile ileride oluşabilecek maliyetleri fiyatlara yediriyor. Bono ve tahviller bu fonlama koşullarında 'Biz ne oluruz' diyerek yeni bir denge buluyor. ABD'de uzun vadeli reel faizler yıllar sonra artıya geçerken, 5 yıllık enflasyon telafisi faizleri ise görülmedik seviyeleri test ediyor! Türkçesi, çok kuvvetli faiz artış beklentisi var ve buna rağmen enflasyon korkusu hissediliyor. Daha uzun vadeye gidildikçe endişe sönüyor. Bu kez de ekonomik yavaşlama beklentileri meydana çıkıyor. Ekonomik yavaşlama beklentileri ise yavaşlayan ekonominin tüketeceği besinlerin fiyatlarını baskılıyor. Örneğin sanayi metalleri. Bunların arasında gördüğünüz ve sanayi kullanımı olmayan yabancı (altın) ise reel faizlere bakıyor. Çünkü altın faiz ödeyemiyor. Üstüne, hikayenin kalan kısmı da devreye giriyor. Dolar. ABD'de yükselen faizler, maliyetlerdeki belirsizlik ve faizlerin