Son üç yıldır ağzımıza takılan bir soru şeklimiz. COVID hayatımıza girdiğinden beri hasır neşir olduğumuz iki kelime: "Pozitif, Negatif".Pozitif aslında bizim en sevdiğimiz kelimeydi. Pozitif bir yaşam isteği içinde hepimiz birbirimize destek verirdik. Bayılırdık iyi niyetli ferah ve gülümseyen bir çehre içinde; kapısını aşındırdığımız enerji koçlarından aldığımız telkinlerle yaşamımızı gül bahçesine çevirme teorilerimizle mutlu olmaya. Bugünlere gebe olan, değerini bilmediğimiz güzel günlerin faturasını pahalıya ödüyoruz. Mutlu bir dünyada yaşama isteklerimize ne oldu. Hani birbirimizi sevelim sloganları. Sevgi çığlıkları içinde dünyayı kurtarma çabalarımız hepsi bir COVID'le silindi gitti. Çok fazla mı misyon yükledik bu gezegene "Alt tarafı bir dünya işte yaşayıp gideceğiz" diyemedik. Düşüncelerimizde sadeleşmeye çalıştıkça, yaşantımızda lükse koşmaya başladık. Çelişkilerin garip matematiğindeki ince nüanslar hep bizi yanılttı. Sevgi aradık ama bulduklarımızın tadını çıkaramadık. Aşk dedik, yanımızdan geçenleri göremeyip gözümüzü uzaklara diktik. Doyumsuzlukla cezalandırılmış görünmeyen bir gücün etkisindeydik. Manavlarda marketlerde satın aldığımız her şeye bahane bulduk. Dünya nimetlerini eşeledik durduk. İyilik duygusunu kaybetmiş bir topluma evrenden güçlü bir ceza gerekliydi. Anladık mı Hayır, bin kere hayır. Kendi eksikliklerimizi garip bir mekanizma içinde bıkmadan var etmeye çalışıyoruz. Ah gözünü sevdiğim çevrecilerin yapmak istediklerini hala görmek istemiyoruz. Doğayı katletmemiz bize pahalıya mal oluyor. Anlamak istemiyoruz. Kulaklarımız sağır kalplerimiz kör olmuş. DAHA POZİTİF DÜŞÜNELİM Sevgi hala var. Eninde sonunda kazanacak. Hiçbirimizin bu dünyayla işi bitmedi. Köklerimizden birbirimize bağlıyız. Kaçamayız. İnsan her zaman olumlu şeyler yaşamak zorunda değildir evet ama insan sürekli olumsuz şeyler yaşadığında da olumlu düşünmek zorunda kalamıyor. Çünkü hepimizin bazen kendi içimize kapanması, hüzünlenmesi hatta ağlaması gerek. Bu sayede iyi hissettiğimiz zamanlarda o anın keyfini çıkarabiliriz.İnsani değerler çok önemli. Aslında evrenin en bilinmeyenidir. İnsan denen canlı, en çok merak edilmesi gerekendir. İnsan insanı anlamıyor, anlamak istemiyor, bazen çabalasa da anlamlandıramıyor.