Medyanın bitmeyen ayrılık haberlerinden hepimiz yorulduk. Gün geçmiyor ki; basın sayfalarında Tv lerde şok diyebileceğimiz vefat haberleri ile karşılaşıyoruz. Nesillerin de şansız dönemleri vardır. Garip bir dünya kaosu içinde yuvarlanıp giderken, şikayet ettiğimiz hangi konusu mevcutsa herkes bu zincirin içinde ve tüm ortak kaygılarımız aynı. Nefes nefese bir koşturmaca içindeyiz ve özlediğimiz, erteleyerek yaşadığımız hayatın kıyı köşe kapmacaları da artık kabak tadı verdi. Hepimiz yorgun savaşçılarız. İyimser olmak için çabaladığımız ne varsa, su gibi akıp gidiyor. Olumsuzlukların içinde kaybolmak istemesek te, güzel olan bir şeyin tadını çıkarma zevkinin kalmaması gibi bir durumun paylaşımcılarıyız. Hayat şikayet kutusu gibi oldu. Evrene mektup yazmak diye benimsediğimiz son yılların bir moda akımı var. ''İyi düşün iyi olsun'' tüm iyi düşünen insanların bir bir kaybolduğunu görünce o durumlarında cazip olmadığını elde var sıfır boşluğuna düşüyoruz.

''Nerden nereye'' dediğimiz bir tekerlemenin içinde olsak bile, yüzyıllardır tüm insanlık bu cümleyi tekrarlıyor. '' Ayrılık, özlem, hüzün, kaybolmak, aramak, '' son dönemlerin kilit kelimeleri. Hepimiz bir buton seçiyoruz ve kurgularımızı bu kelimelerle yoğuruyoruz.

Tv lerde haberleri dinleyemez olduk. Dünyanın neresinde yaşarsanız yaşayın her ülkenin kendi coğrafyasının bir draması var. İnsanın sevildiğini bilmesinin arkasındaki dost sayısı önemli aslında. Hayat sevgi üzerine kurgulanmış fakat astarı yüzünden pahalı olan ve bize ucuz gelen, bir nefret olgusuna takıldık gidiyoruz.. Kırgınlıklar, dargınlıklarında sonu var. Ne yaparsak yapalım; hayatımızın her anına sahip olamıyoruz..

HAYAT BİR GÜL BAHÇESİ DEĞİLDİR

Begüm'ün ilginç ve bildiğimiz bir hikayesi vardı. Mutlu, sevdikleri, eşi ve güzel iki çocukla perçinlemiş bir hayatı yaşarken tersine dönmüş bir kaosun içine düşmüştü. . Öğrenim yaptığı okullara yaklaşmak bazılarının hayal bile edemediği bir şeydi. Hayatın her dönemi ona ''Gökten zembille inmiş'' duygusu yarattığı için acılara hazır olamamıştı. Eşinin iflası, babasın vefatı begümün yıllar sonra iş hayatına atılması derken, kendini diplerde bulması ve depresyonun derinliklerinde dolaşmaya başlamasıyla karşıma çıktı. . Sürekli ağlayan ve yaşamadan şikayet eden bitkin bir kadın haline gelmesi sonucunda, solgun yorgun bir çehre ile tabiri caizse ruh gibiydi. Yaşam aldatıcı bir mevsim gibidir. Ne zaman yağmur yağacağı, ne zaman güneşin açacağını bilmek çok zordur. Basit bir hava durumu değildir. Yaşamın bir gül bahçesi olmadığını anlatmak için epey zorlandım. Aslında herkes için sürprizdir hayat. Benimde öğrenmeye çalıştığım hepimizin ortak profili, hikayelerimiz farklı olsa bile tecrübelerimizi yapılandıran yaşadıklarımız.