1986 yılında Ürdün'ün ya da daha doğru bir ifadeyle Kral Hüseyin'in Arafat ile koordineli olarak strateji belirlemeye son vermesi, İsrail-Filistin sorununda önemli dönemeçlerden biridir. Kral Hüseyin, ardından İsrail Başbakanı Peres'le Fas'ta bir araya gelmiş; 1987'de bu görüşme Peres, Dışişleri Bakanlığı yaparken tekrar gerçekleşmiş ve görüşmede dönüm noktası niteliğinde bir barış anlaşması sağlansa da İzak Şamir tarafından reddedilmiştir.

1987 yılını tarihin kırılma noktalarından birini gerçekleştiren olay, toplumsal direniş literatüründe yeni bir sayfa açan Birinci İntifada'nın başlamasıdır. 9 Aralık'ta Gazze'de başlayarak Batı Şeria'ya yayılmış ve senelerce sürmüştür. Bu direnişe karşılık Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ)'nün yasama kurumu olan Filistin Ulusal Konseyi 13 Aralık 1988'de terörizmi kınayarak orijinal BM Paylaşım Plânını, İsrail'in yaşama hakkını ve BM Güvenlik Konseyi'nin 242 ve 338 sayılı kararlarını kabul etmesi, İsrail-Filistin çatışmasında olduğu kadar Filistin içinde de önemli yapılanmalara açan gelişmeler olmuştur.

Bir gün sonra ABD, Tunus'ta FKÖ ile resmî görüşmeler başlamıştır. ABD, FKÖ ile diyalogunu İsrail'e yapılan terörist saldırılar sonrasında Haziran 1990'da durdurmuştur. 1989 yılı sonunda Suriye Camp David sonrası Mısır ile bozulan ilişkilerini yeniden başlatmış; İsrail-Filistin görüşmelerinde Baker Plânı gündeme gelmiştir. Plân, İsrail'de Şamir hükûmeti tarafından reddedilince koalisyon hükûmeti 1990'da dağılmıştır. Daha sonra Şamir'in kurduğu yeni koalisyonda Likud ve sağda yer alan çok sayıda parti koalisyon ortağı olmuştur.