Ah benim polis kardeşim.

Sen o çocuğun elinden öyle güzel tutmuşsun ki.

Anadan babadan görmediği bir şefkatle...

Elini omzuna öyle güzel atmışsın ki.

Sizin alınlarınızdan öpüyorum.

Keşke o çocukların geleceğini takip edebilsem.

Keşke yaşamlarının okul sonrası nasıl değişeceğini izleyebilsem.

Keşke aralarından öğretmen, doktor, hemşire, hakim, polis, biliminsanı çıktığını görebilsem.İşte o zaman içimi müthiş bir huzur kaplayacak...

İşte o zaman polis kardeşim;

Senin çocuklara gösterdiğin bu şefkatin fotoğrafı; Ruhumun en yüksek yerlerine dev bir "vicdan afişi" gibi asılacak.

Hangi çocuklar mı

İstanbul'da dilendirilen 329 çocuğun hayatını anlatıyorum.

İstanbul Valisi Davut Gül sosyal yaralara öyle merhem oluyor ki...

Önceki gün de İstanbul'daki dilenciler için işlem yapıldı. 900 yetişkin dilencinin yanında 329 çocuk dilenci tespit edildi.

Valiliğin Basın ve Halkla İlişkiler Müdürü Emin Gökçegözoğlu'ndan öğreniyorum:

"Yakalanan ve aileleriyle görüşülen 329 dilendirilen çocuk, yeniden okul yolunda..."

Gazze'de İsrail'de bombalar altında can veren çocukların fotoğraflarına içimiz yanarken;

Kendi ülkemden gelen böyle bir "devlet şefkati" beni öylesine duygulandırdı ki...

Umutlandım.

"İşte sosyal devlet budur" dedim.

DİLENCİLERİ ŞEHİR DIŞINA SÜREN ZİHNİYETTEN SONRA

Oysa çok eskileri hatırlıyorum da.

40 yıl önceki muhabirlik günlerimizi.

O tarihlerde şöyle haberler yapılırdı:

"Dilencilere operasyon... Yakalanan dilenciler şehir dışına çıkartıldı..."

Evet o günlerden bugünlere geldik.

Şimdi bu dilencilerin çocukları için devlet aileleri uyarıyor.

Okula göndermeleri için maddi yardım yapıyor. Ve eğer o çocuklar yine de dilendirilirse "devlet koruması"na alınacağı ailelere resmen bildiriliyor..

Ve şimdi o çocuklar okul yolunda... Tekrar hayata başlıyorlar. Sokaklarda, parklarda dilenmek yerine şimdi okuyacaklar. Belki de aralarından çok önemli insanlar çıkacak.

O kadar isterdim ki; Böyle bir çocuğun başarısına tanık olmayı.