Malum olduğu üzere Karadeniz, yeşil çevresi ve denizi ile birlikte yaylaları ile de meşhurdur. Bilhassa Rize'nin dağları birbirinden güzel yaylalarla turistlerin de ilgisini çeker.

Tabii ki yaylalar turistler ve günübirlik gezginler için güzeldir, ancak yaylacılar için durum biraz daha farklıdır. Buralarda hayvancılık yapanların yaşadığı zorluklardan idarecilerin haberdar olduğunu söylemek kolay değil.

Rize ve bilhassa Çayeli'nin yaylaları için en büyük sıkıntı bakımsız yollardır. Çoğu güzel yaylamız yolları iyi olmadığı için cazip olmaktan çıkmış durumda. Bu yaylalarda hayvancılık yapanlar da çeşitli zorluklar yaşıyor.

Bir dönem için en önemli geçim kaynağı olan yaylalarımız artık bu özelliğini kaybetmiş durumda. Mesela, Senoz Vadisi'ndeki Şemkoğut Yaylası'nda bizim çocukluk yıllarımızda 900 adet büyük baş inek bulunurdu. Sayıyı herkes bilirdi, çünkü yaylacılar otlakları komşu yaylalardan koruyan 'korucular'a sahip oldukları inekhayvan başına ücret ederlerdi. Şimdi aynı yaylada 15 adet büyük baş inek yok. O zamanlar yüze yakın hane varken, şimdi hayvancılık yapan 2 hane kalmış durumda. Hayat şartları değişti ve yaylalar da artık 'turistik ziyaret yerleri' haline geldi.

Yaylalar için yeni dönem sıkıntılardan biri de plansız ev yapılmasıdır. Maddi imkanı müsait olanlar yayla şartlarına uygun olmayan evler yapabiliyor. Bu da komşular arasında bazı sürtüşmelere yol açabiliyor.

Çocukluğumuzda az da olsa çobanlık yaptığımız için yayla şartlarından haberdarız.

Hemen her sene yaylalara günübirlik ziyaret yapsak da akşamları kalmak nasip olmamıştı. Bu sene bazı arkadaşlarla yaylaya çıkıp iki üç akşam konaklama imkanı bulduk. Bu arada komşu yaylamız olan Çamlıhemşin'e bağlı Tahpur Yaylası'nı da ziyaret ettik. Bu yaylada belki de ilçemizin en kalabalık 'keçi sürüsü'ne sahip olan komşumuz var. Onların hayatını görünce, üretkikleri peynir, yağ ve diğer ürünleri için 'pahalı' demenin mümkün olmadığı kanaati hasıl oluyor. Hakikaten çobanlık ve sürü sahibi olmak çok zor ve ancak bu işi sevenlerin yapılabilecekleri bir iş.