Bu satırların yazarı 1988 yılında Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesinden mezun olunca yabancı dil eğitimi için Londra'ya gittim. Tabii orada da bugün İstanbul'u nasıl geziyorsam Londra'nın da önemli yerlerini adım adım gezmeye başladım. Londra'da Türklerin çoğunlukla oturduğu yer olan Stok Newigton denen bir semt var, oraya da gittim. Bir Cuma günüydü. Cuma namazını kıldık, namaz sonrası yavaş yavaş dağılmaya başlayınca cemaat içerisinden biri geldi benimle musafaha yaptı ve ben Müslümanım, buraya her Cuma gelirim, adım da Hamza dedi. Bende memnun oldum dedim. Sonra aynı kişi caminin içinde bulunan diğer kişilere de tek tek gidip kendini tanıttı, bana dediklerini onlara da söyledi. "Adım Hamza, ben her Cuma buraya gelirim. Müslümanım..." Evet, aynen böyle söylüyordu. Şaşırdım, o zamanlar 22 yaşında bir gencim ve merak ettim tabi. Yanına gittim, Hamza bey merhaba, neden herkese gidip, kendinizi tanıtıp, adınızı söyleyip sonra da Müslüman olduğunuzu ve her Cuma buraya geldiğinizi söylüyorsunuz, merak ettim doğrusu dedim. Hamza Bey, elimi tuttu ve heyecanla şunları söyledi: " Bak sevgili kardeşim, ben 20 yıldır burada Londra'da yaşıyorum. İşim burada, memlekete yazın gidiyorum. Türk vatandaşıyım. Eşim, çocuklarım burada. Artık buralı olduk. Benim çok sevdiğim bir arkadaşım vardı, eşi yabancı idi. Yani gayri Müslüm bir hanımla evli idi. Arkadaşım geçen yıl vefat etti. Kendisi, pek, camiye gelmezdi. Ama Müslümandı, namazını kılardı. Nasıl olduysa ailesi onu ilgilenmedi ve gayri Müslim mezarlığına defnettirdi. Cemaatin de haberi olmadığı için, müdahale edilmedi. Kendisi şu an maalesef Müslüman olmasına rağmen Hristiyan mezarlığında yatıyor... İşte bende o korkudan dolayı her Cuma buraya geliyorum ki burada namaz kılanlar, beni görenler tanısınlar ve ölürsem eğer burada beni Müslüman mezarlığına defnetsinler... Onun için böyle her hafta gelip, yeni kişilerle tanışıp, kendimi tanıtıyorum. Cenazem ortada kalmasın, dedi..." Bu olaya çok şaşırmıştım. O zamanlar Cumartesi günleri Londra'da Central Mosgue denilen büyük bir Camimiz vardı. Meşhur Yusuf İslam her hafta oraya gelir ve sohbet halkası olurdu. Kendisi ile tanışmıştım. Benimle çok ilgilenirdi sağ olsun ve bu konuyu ona aynen anlattım. Burada yaşamanın da böyle bir tehlikesi var demek ki diye. Yusuf İslam (Allah hayırlı ömür versin) tebessüm etti ve bana şu önemli sözleri söyledi: "Sevgili kardeşim, Muhammed Suresi 35.ayette Allah derki, vallâhu meakum ve len yetirakum a'mâlekum. Yani, Allah sizinle beraberdir. Sizin amellerinizi asla eksiltmeyecektir. Ve Bakara Suresi 143 ayeti kerim mealinde de şöyle der Rabbimiz, " Allah, imanınızı boşa çıkaracak değildir. Şüphesiz Allah, insanlara çok şefkatli ve çok merhametlidir. "...Yani bir kişinin hangi mezarlığa gömülü olduğu önemli değildir. HANGİ MEZARLIK İÇİN AMEL YAPTIĞI VE KİMİN İÇİN AMEL YAPTIĞI ÖNEMLİDİR. Hristiyan gibi yaşamı, Hristiyan gibi ölmüşse, Müslüman mezarlığına gömülse ne olur ki. Ya da Müslüman gibi yaşamış, Müslüman gibi ölmüşse Hristiyan mezarlığına gömülmüşse ne olur ki Allah onun hangi mezarlıkta yattığına değil hangi güzel amelleri yaptığına