İsrail'in Gazze soykırımının ardından İran'a düzenlediği saldırılar, Batı merkezli emperyalist kapitalizmin grotesk hakikatini sergiliyor. ABD-Avrupa merkezli emperyalist kapitalizm artık bir barbarlık üretme makinesine dönüşmüştür. "Grotesk" de Batı'nın bu olaylar karşısında sergilediği biyolojik ırkçılığa ilişkindir.

Filistinliler, modern İsrail projesi içinde, daha en baştan, Avrupa sömürgeciliğinin ötekileştirdiği halklar gibi, "gelişmemiş", "geride kalmış" ve "medenileştirilmesi gereken" insanlar olarak yeniden ırksallaştırıldılar.

Sadece İsrail'de değil, Almanya başta olmak üzere Batı'nın birçok ülkesinde geçerli olan bu bio-ırkçılığın bakışı altında Filistinliler "Holokost'un kurbanlarının kurbanı" olarak özgürlüklerini kaybederek görünmez olur, "tanınamaz, anlatamaz, yas tutamaz" hale gelirler. Böylece Filistinlilerin sistematik olarak insanlıktan çıkarılmaları, onları "ölümle yaşamak" zorunda kalan bedenlere dönüştürür. "Ölümle yaşamanın" aşırı şiddeti içinde cinsiyet, çocukluk, aile gibi sosyal kategoriler anlamını yitirir. Artık ortada, sorumlu ya da masum bireyler değil, şiddet uygulanabilecek bir "bedenler kütlesi" vardır. Bu tarihin son durağında Gazze soykırımı karşısında Batı'daki devletlerin ve medyanın, "kulakları sağır edici" sessizliği, koşulsuz İsrail desteği, yalnızca bir ahlaki çöküş örneği değildir, aynı zamanda onların, 80 yıl sonra yine bir soykırımın kolaylaştırıcısı olduklarını gösterir.

Bu yeni çağda, (emperyalist kapitalizmin son yapısal krizi içinde) ırkçılık, artık klasik biyolojik ayrımlardan çok, kapitalist düzenin "potansiyel" anlayışı üzerinden işliyor (Kiarina Kordela: Being, Time, Bios). Artık önemli olan bir varlığın "insan" olup olmaması değil, artık değer üreten döngüye katkı sağlayıp sağlayamayacağıdır. Kapitalist düzende makine, gen, algoritma değerliyken çocuk, kadın, yaşlı ya da hastalıklı bedenler değersizleşir. Filistinli çocukların "tehdit" olarak görülmesi, İranlıların, Batı'nın tanımladığı "potansiyelin" dışında görülmeleri, tam da bu bio-ırkçılığın sonucudur.

Bu bio-ırkçı bakış altında "insanlar" değil, bio-ölümsüzler (sonsuz potansiyeli temsil eden, üretime dahil edilebilenler) ve bio-ölümlüler (yalnızca biyolojik varlık olarak, tüketilebilir görülenler). Günün jeopolitiğinin diliyle: "Nükleer silahlara sahip olma hakkına sahip olanlar ve olmayanlar". Gazze'de, insan bedeninin "Ashla'a"ya -parçalanmış bedenlere (Gala Rexer)- indirgenmesi, o ontolojik ikilemin somut ifadesidir. Artık mesele sadece öldürülmek değil; ölülerin dahi insan sayılmamasıdır: Louis Theroux'nun, "The Settlers" (yerleşimciler) başlıklı BBC belgeselinde konuştuğu yerleşimciler ısrarla, "Filistinliler yok, yalnızca Araplar var", "Onlar ulus değil", "halk değil", "Çocuk yok potansiyel terörist var" diyorlardı.