Hamas'ın 7 Ekim saldırısını izleyen gelişmeler içinde ABD ve İngiltere medyasında, dış politika analizlerinde İsrail-Filistin sorununun İran boyutu kaygı verici biçimde öne çıkmaya başladı. Okurken aklıma, 11 Eylül 2001 olayından sonra ABD "neocon" çevrelerde yaygınlaşmış "Herkes Bağdat'a gitmek istiyor, gerçek erkekler ise Tahran'a" sözü geldi.

Bölgeyi iyi bilen analistler, yaklaşık bir yıldır uyarıyorlardı: Büyük bir felaket geliyor. ABD dış politikasında, belki de en etkin düşünce kuruluşu, Council on Foreign Relations (CFR) Başkanı Haass, geçtiğimiz haziran ayında Anthony Blinken'a, "Bölge bir patlama noktasından çok uzak değil" demiş, eklemiş: "Yerleşimler belirgin biçimde artıyor, şiddet olayları belirgin biçimde tırmanıyor, Filistin yönetiminde merkezi bir irade eksikliği daha da belirginleşti, İsrail'de tarihinin en aşırı sağcı yönetimi var." European Council on Foreign Relations'ta Ortadoğu uzmanı Hugh Lovatt, "İki yıldır uyarıyorum: İsrail'in yerleşimciler politikası sertleşiyor, yerleşimci hareketi daha da radikalleşiyor, Filistin yönetimi zayıflamaya devam ediyor, silahlı grupların sayısı, etkisi artmaya devam ediyor. Bugünkü olaylar bu sürecin ifadesidir" diyor.

Bu sırada ABD'nin Afganistan'dan "onur kırıcı biçimde" çıkması, Çin'e karşı konuşlanırken Ortadoğu bölgesini geriye itmesi, İsrail'le Körfez ülkeleri, en önemlisi Suudi rejimi arasında başlayan yakınlaşma, yukarıdaki uyarıların dikkate alınmasını zorlaştırmış. Öyle ki Biden'ın Ulusal Güvenlik Danışmanı Sullivan, son olaylar patlak vermeden üç hafta önce "Bölge hiç olmadığı kadar sakin" diyormuş. Bunlara İsrail'de "süreç olarak faşizm" içinde gelişen devlet krizini ekledik mi, şimdi şaşıranlara şaşırmak gerekiyor. Yanlış anlaşılmasın "Biliyorlardı ama göz yumdular" demiyorum. Görecek gözlerin sahipleri başka yerlere bakıyor, kendilerine başka hikâyeler anlatıyorlardı.

Yukarıda Haass ve Lovatt'ın betimledikleri ortamın, bölgede başlayan İsrail-Arap yakınlaşmasından son derecede rahatsız İran açısından yeni bir manevra alanı yaratacağını da düşünmek gerekirdi. Şimdi aniden, "Gerçek erkekler Tahran'a gider" noktasına geldik. Wall Street Journal, Foreign Policy, National Interest, Washington Post, İngiltere'de Guardian gibi yayınlarda, son bir haftada artan oranda, yorumcular birbiri ardına, olayın "İran boyutuna" işaret ediyor: İran, Filistin'de Hamas ve İslami Cihat, Suriye, Irak ve Yemen'de milisler yoluyla vekâlet savaşları yürütüyor; Lübnan'da Hizbullah büyük tehdit. Bu yönde ilerleyen yorumlar gelip "İran'da rejim değişmeden Hamas yok edilemez" noktasında buluşuyorlar.