Geçen haftaki "Belediyelerin okul seferberliği" başlıklı yazımın ardından telefonum hiç susmadı, e-posta kutum doldu taştı. Arayan velilerin ortak derdi tek kelimede birleşiyordu: Tuvalet sorunu.

Velilerin anlattığına göre, devlet okullarında en büyük sorun dersler değil, tuvaletler. Temizlik aksıyor; sabun ve tuvalet kâğıdı çoğu gün yok. Bu yüzden birçok çocuk okula gitmek istemiyor. Kapıdan girer girmez gördükleri manzara onları eğitimden soğutuyor.

Bir veli şunları anlatıyor: "Çocukları okuldan soğutan en büyük problem tuvaletler. Hijyen yok. Okul açıldığında konulan sabun, peçete yıl boyunca bir daha görülmüyor. Oğlum 4. sınıfta, bana 'okula gitmek istemiyorum' dedi. Sebebini sorduğumda 'tuvaletler pis, tuvaletimi tutmak zorunda kalıyorum' diye cevap verdi."

Bir başka veli ise yaşadığı deneyimi şöyle aktarıyor: "Biz veliler sınıfları görmek isterken çocuklar doğrudan tuvaletlere koştu. Çünkü onlar için en kritik mesele bu."

Mesele son derece net: Çocuklarımızın eğitim hakkı, insanca koşullarda eğitim hakkıdır. Devlet okullarında okuyan milyonlarca öğrencinin temiz tuvalet talebi lüks değil, en temel ihtiyaçtır.

Buradan çağrıda bulunuyorum: Bugün büyük holdingler, dev şirketler sosyal sorumluluk projeleri adı altında milyonlarca lira harcıyor. Oysa ülkenin geleceği için en somut katkı, devlet okullarında tuvaletlerin hijyen sorununu çözmek olur. Sabun, tuvalet kâğıdı, dezenfektan, düzenli temizlik… Bunlar çocuklarımızın sağlığını korur, eğitimden soğumalarını engeller.

Elbette asıl sorumluluk Millî Eğitim Bakanlığı ve okul yönetimlerinde. Belediyeler destek olur, özel sektör ve sivil toplum da omuz verirse mesele kalıcı olarak çözülür. Veliler doğru söylüyor: Çocuklarımız temiz bir tuvaleti hak ediyor.

Ayvacık'tan güzel haber

Çocukların hakkı dediğimizde mesele yalnızca tuvalet değil; bakım, güven ve sevgi de bu bütüne dâhil. İşte tam bu noktada Çanakkale'nin gözde ilçesi Ayvacık'tan içimizi ısıtan bir haber aldım.