Kemalizm Hapishanesi: Türkiye

Z kuşağı bilmez ama anaları/babaları olan bizler, daha ilkokul birinci sınıfa adım atar atmaz, Siyonist soykırımcı terör örgütü İsrail'in Gazze'ye aralıksız yaptığı bombardıman gibi bir Kemalizm bombardımanına tabi tutulduk, taaa liseyi bitirene kadar.

Hani şu her köşe başında bir Atatürk büstü, her evde bir Nutuk, her yürekte bir "vatan bölünmez" nidasıyla bizi büyülemeye çalıştılar hep. Sanki Orwell'in "1984"ünün "Türkiye özel baskısı"nda yaşıyorduk.

Özellikle kadın öğretmenlerimiz birer Kemalist rahibe gibi misyonerlerdi.

Mesela "vatan sevgisi" dedin mi, sana bir güzel Kemalizm paketi dayarlar, ambalajı şık, içeriği muamma. Öyle bir paket ki, içine ne koyarlarsa yersin: Bir gün antikomünist, bir gün ırkçı, bir gün İslamofobik… her devrin jokeri yani!

Her sabah başlayan ayin: Önce Andımız, ardından günün Kemalist vaazı. Öyle bir sistem ki, Vatikan bile "Yahu biraz fazla olmadı mı" diyecek cinsten. Rahibelerimiz öyle bir misyonerlik yapardı ki, Teresa Ana bile yanlarında çırak kalırdı.

Zafer kazanıldı, vatan kurtuldu, eyvallah. Ama sonra Sonra işler biraz "ben bilirim"moduna kaydı. Muhalifler mi Hadi canım, onlara yer yok! Tek adam, tek vizyon, tepeden inme devrimler… "Halk mı Onlar anlamaz, biz yaparız, onlar uyar!" mantığıyla memleketi torna dükkânına çevirdiler.

Zaten başını kaldıran veya soru sorana, "Bu ülkeye Komünizm lazımsa onu da biz getiririz sana ne ulan Anadolu Öküzü" diyorlardı.

Şapka devrimi, harf devrimi, "Hadi herkes Batılı olsun, ama bizim Batı'dan!" derken, toplumun sinir uçlarına neşter atıldı. Bugünkü kutuplaşmaların, o yaraların temeli işte o günlerde atıldı.

Kemalizm mi Hah, işte o başka bir hikâye! Atatürk'le doğdu, ama sonra bağımsızlığını ilan edip adeta kendi başına buyruk bir canavara dönüştü.

Sanki birileri, "Halkı hizaya sokalım, ama şık dursun" demiş, bu "-izm"i icat etmiş. Seçkinlerin, jakobenlerin, "Biz biliriz, siz susun"cuların elinde bir sopa oldu çıktı. "Vatanı biz kurtardık, siz de bizim gibi düşünün, yoksa yandınız!" tavrı, memleketi birleştirmek bir yana, lime lime böldü.

Derdim ne mi Vatanımın birliği, huzuru, kardeşliği… Ama bunu Kemalizm'in o tozlu, demode gözlükleriyle göremiyorsun. İlkokul çağında ben de senin gibiydim, sevgili Kemalist kardeşim. Atatürk'ü eleştireni görsem,