Kadıköy'de maç öncesi büyülü bir atmosfer var. Yıllar sonra Şükrü Saracoğlu kompleksinin hoparlörlerinden yükselen Şampiyonlar Ligi müziği hepimizi hayal alemlerine götürüyor. Artık takımlarımızın bu düzeyde başarılı olması şart.

Kendi içimizdeki kısır çekişmeleri bırakıp, Avrupa ve dolayısıyla dünya futboluna odaklanmalıyız. Çünkü futbol endüstrisi bambaşka bir yere gidiyor ve biz bu sahnede henüz hak ettiğimiz yerde değiliz. Her açıdan zor bir maç. Stresi de sertliği de yüksek.

Mourinho'nun kadro seçimini eleştiremem. Elinde çok fazla alternatif de yok. Benfi ca, bu düzeyde maçlar konusunda deneyimli.

Fenerbahçe'nin baskılı başlayacağını ve ön alanda kendilerini hataya zorlayacağını bildiklerinden, buna karşı sert bir aksiyon aldılar.

İkili mücadelelerin çoğunda futbolun dışına çıktılar. Nedense Alman hakem Daniel Siebert de uzun süre olup bitenlere seyirci kaldı, gereğinden fazla hoşgörülüydü. Ne zaman ki Fenerbahçe de Benfi ca'ya aynı setlikle karşılık vermeye başladı, hakem kartlarına başvurdu.

Haliyle sık sık duran ve soğuyan oyun Portekiz ekibinin işine geliyordu. Buna rağmen hakemin ilk yarıya sadee 1 dakika ilave etmesi çok da kabul edilebilir bir durum değildi. Takımlar soyunma odasına giderken Benfi ca istatistiklerde bize karşı üstün gözüküyordu. Sadece onlar 2, biz 3 isabetli şut atmıştık.

İlk yarıdaki tablo ikinci yarı için pek istikbal vadetmiyordu. Mourinho'nun bir şeyler yapması gerekiyordu. Biz de merakla ikinci yarıyı beklemeye koyuldu. Ama o hiçbir değişiklik yapmadan sahaya çıktı. Bence Nesyri-Duran ikilisi böyle bir maç için lükstü.