İnsan için en büyük ıstırap, farkında olsun veya olmasın Rabb'inden uzak kalmasıdır. Allah insana şah damarından da yakın. Ebede namzed, kâinatın zübdesi insan ise yaptıkları veya yapmadıklarıyla O'ndan fersah fersah uzaklaşıp ancak nefsine zulmediyor.

Kendini tanımıyor ki, Rabbini tanısın. Acziyetinden bîhaber, mânen hasta, yalnızca sûrete müteveccih. Midesini doyurup kalbini ve ruhunu aç bırakmış. Kalbin ve ruhun en ehemmiyetli ihtiyacı olan namazı göz ardı etmiş. Sırtında bir yük, bir belâ olarak görüyor namazı.

Belli vakitlere tahsis edilmiş, geçmişte verilen nimetlerin şükrü olan namaz, hakikatte Rabb'inin huzur-u şahanesine, O en sevgilinin, en hakiki dostun manevi huzuruna kabul ediliş, bir mülâkattır, miraçtır. Kul için en büyük şereftir.

Aklın, ruhun, kalbin rahat etmesi ancak namaz ile olur. Sünnet-i seniyye dairesinde, güzel bir niyetle yapılan mübah işler ancak namazla ibadete dönüşür, namaz ile kıymet kazanır. Kur'anda tahşidat yapılan, Peygamber Efendimiz'in (sav) ehemmiyetle üzerinde durduğu, kızı Fâtıma Annemize (ra): "Namazını kılmazsan, seni ben dahi kurtaramam" meâlindeki, ashabına "Cennette beraber olmak için namazla bana yardım ediniz", "Namaz dinin direğidir" gibi çok sayıda ifadelerinden imandan sonra en faziletli amel olduğunu anlamamız gerekiyor. Müslüman, elindekinin kıymetini bilemiyor.

Sanki Allah'ın, kulunun namazına ihtiyacı varmış gibi, sırtında bir yükmüş gibi zoraki yapmaya çalışıyor. İnsan, ibadet için halk edilen bir varlıktır ki ancak ibadetiyle, takvâsıyla kıymet kazanır.

Ehl-i mektebin bir kısmı, Kur'an'ı Kerim'de bahsi geçen ehl-i kitabın namazı alaya ve eğlenceye aldığı gibi namazla alay ediyor, aklî melekelerini kullanamadıklarını cümle âleme sosyal medya üzerinden ilân ediyorlar.

Zira akıllar, gaflet sarhoşluğu ile örtülmüş durumda. Parasının belli bir miktarını kısacık dünya hayatı için biriktirmeye çalışan, zor günler için saklayan insan, ebedî kalacağı âhiret yurdu için kendisine verilen yirmi dört altın kıymetindeki yirmi dört saatinden birisini Allah için sarf etmezse, daha da fenâsı Allah'ın emirleriyle istihza ederse elbette akılsızlık etmiş olur.