Geçen hafta sonu dört film izledim. İçlerinden "Rental Family" favorim oldu.

Rental Family

Tokyo'da "kiralık aile" hizmetiyle geçimini sağlamaya çalışan Amerikalı bir aktörün hikâyesi.

Başrolde Brendan Fraser var. Fraser'ın kırılganlığı duygu sömürüsüne kaçmıyor, hafif şaşkın ve içten tavırları, yalnızlığı harika aktarıyor. Son günlerde izlediğim en güzel hikâyelerden biri.

Die My Love

Jennifer Lawrence, kariyerinin en içe işleyen performanslarından birini veriyor. Doğum sonrası çöküşü inanılmaz sahici yansıtıyor. Bu rol ve Lawrence, yıl sonu ödül konuşmalarında sıkça anılacak gibi.

Roofman

Gerçek bir hikâye olduğu için izlemek aklımdaydı. Channing Tatum'ın canlandırdığı Jeffrey Manchester çatılarından girerek 45 fast food dükkânını soyar, fakat soygun yaparken o kadar naziktir ki "kibar soyguncu" olarak ün salar. Sonunda yakalanır. Zekidir de, kimsenin anlamadığı bir şekilde hapisten kaçar ve bir oyuncak dükkânında yaşamaya başlar...

Is This Thing On

Bradley Cooper'ın yönettiği, oynadığı ve senaryosunu yazdığı film, mikrofonu elimize alıp kendi hikâyemizi anlatmaya başlamanın, krizi fırsata ya da kendimize iyi gelecek bir şeye çevirmek için geç olmadığını hatırlatan bir not gibi.

Bazen başımıza gelen kötü bir şey iyiye evrilebilir.

Filmde de öyle oluyor.

Karısıyla ayrılmanın eşiğindeki Alex, duygularını New York'ta sıradan bir komedi kulübünün sahnesinde anlatmaya başlıyor ve olaylar gelişiyor...

Ayrılığın eşiğindeki iki kişinin birbirine tekrar âşık olmasını konu alan komik ve romantik bir hikâye.

Gelmiş geçmişen kötü TV dizisi

Ryan Murphy'nin son dizisi "All's Fair"