16 Temmuz sabahı Bodrum'dan Kos'a giderken işkenceye dönüşen bir feribot kaosu yaşadık. Saat 10.30'daki feribot için biletlerimizi aldıktan sonra erkenden vardık. Binmemiz gereken feribot yaklaşık 300 yolcuyla Kos'tan geldi. Bu yolcular indirildi ve hemen gümrük işlemleri için sıraya alındı tam da bizim biniş sıramızın karşısında. İşte o zaman saçmalık başladı.

Feribot boşaltı artık binelim eriyeceğiz" dedik. Bize feribota binmemiz için Kos'tan gelen her yolcunun gümrükten geçmesini beklememiz gerektiği söylendi.

Sıra o kadar yavaş ilerliyordu ki...

Sıranın bitiş süresini hesaplayabilmek için 'kaç polis var' diye sorduk.

'İki polis' dediler. 'Bu kuyruk iki saate bitmez' diyoruz, ses yok...

40 derece sıcakta ter içinde neredeyse bayılacak halde beklemeye başladık. Gölge yok, oturma yeri yok, net bir iletişim yok. Yaşlılar, çocuklar, turistler... "Neden 10.30 yazıyor kalkış o zaman" dedik.

Cevap vermediler...

"Neredeyse 300 kişinin gümrükten geçmesi 2 saat sürer" dedik. Yetkililerden biri "Bu belediyenin sorumluluğu" dedi.

Diğeri "Hayır, polisin" dedi.

Biri "Biz sadece emirleri yerine getiriyoruz" dedi.

Herkes birini suçluyordu ama kimse yardım etmiyordu.

Bir güvenlik görevlisi, "Siz bir gün eriyorsunuz, biz her gün eriyoruz" dedi. Ücret ödeyen yolcuların sıcakta acı çekmesini haklı çıkarmaya çalışıyormuş gibi.

"Neden varış saatleri gidecek grup binmeden önce gümrük işlemlerinin tamamlanmasına izin verecek şekilde kademeli olarak düzenlenmiyor" diye sordum.

"Zaten öyle" dedi bir görevli. Bu kez "O zaman neden bekliyoruz 45 dakikadır" diye sordum, cevap yok.

Birkaç basit çözüm bu kaosu düzene sokabilirdi aslında.

Kötü planlama ve en temel insani standartları bile yerine getirmemek mutlulukla başladığımız yolculuğu fiyaskoya dönüştürdü.