Gençler arasında sıkça duyduğumuz cümlelerden biri biz birlikteyiz ama adı yok.

Ya da sevgili değiliz ama sürekli konuşuyoruz.

Bu ifadeler, yeni nesil ilişki biçiminin en belirgin yansıması. İnsanlar bir arada olmak istiyor ancak aynı zamanda bağlanmaktan, tanım koymaktan, sorumluluk almaktan da korkuyor.

Bu belirsiz ilişkinin de bir adı var tabii ki: Situationship

Bağlanma kuramının modern bir sahnesi gibi. Kaçıngan bağlanma şeması olan bireyler için ideal bir ilişki biçimi. Yakınlık kuruyor ancak asla tam olarak bağlanmıyor.

Kaygılı bağlananlar için ise adeta bir tuzak… Bu bireyler de sürekli belirli tanımlar, sınırlar ve güven arıyor ancak karşılık bulamıyor.

Bu tür ilişkilerde sık duyulan taraflardan birinin sürekli olarak "Biz şimdi neyiz" sorusu karşısında partnerin bu sorudan rahatsız olup geri çekilmesi döngüsü ne yazık ki yine günümüz tabiriyle toksik ilişkinin zeminini oluşturuyor.

Ara ara yoğun duygular ve hemen sonrasında aniden mesafe…

Modern Zamanların Aşkı Situationship mi

Dijitalleşme, özgürlük arayışı, yalnızlık ve bağlanma korkusu… Hepsi birleşince ortaya tanımsız ama duygusal bir zemin çıkıyor. Bir mesajla başlayan, bir story ile anlam kazanan, bir anda kaybolan "ilişkiler".

Ama sorun şu: İlişkiler tanımsızlaştıkça, duygular da tanımsızlaşıyor.

Kırgınlıklar adlandırılamıyor, hayal kırıklıkları sahiplenilmiyor. Çünkü "zaten resmi bir şey değildik ki!" savunması her zaman hazır.

Son zamanlarda bu ilişkilerin görülme sıklığı artıyor. Bu kadar hızlı yaygınlaşmasının sebepleri arasında sorumluluk almama ancak aynı zamanda da yalnız kalmama isteği var.