İlk regl deneyimlerimizi katıksız aktarmanın hepimize iyi geleceğini ve çıkaracağımız dersleri işaret edebileceğini düşündüm. Umarım anne babalar için de ilham verici olur. Bazı özürler ve telafiler için geç değil. Öğrenmeler içinse her zaman şans var.

SESSİZ DESTEK

İlk kez regl olduğumda 11 yaşındaydım. Annem hiçbir şey söylemeden yanıma geldi, bir fincan ıhlamur yaptı ve odama bıraktı. 'Üşütme, biraz dinlen' dedi. Bunu fazla konuşmadan yapması bana çok şey anlatmıştı. Sessiz ama güçlü bir destekti. Yaşadığımız yer için devrim gibiydi. Yıllar sonra kızım bana 'Anne, sanırım regl oldum' dediğinde aynı ıhlamur ritüelini ben de yaptım. Ama bu kez susmadım ve bilmesi gereken her şeyi kendimce anlattım. Benim gözlerinde korku, onun gözlerinde korku yerine merak vardı.

BENİ GÜÇLENDİRDİ

Benim ilk regl günümde babaannem bana sarıldı ve 'Artık genç bir hanım oldun' dedi. O gün özel hissettim. Evde küçük bir tatlı bile yapılmıştı. Ailemin bunu utanılacak değil, kutlanacak bir şey gibi görmesi beni güçlendirdi. Kızım ilk regl olduğunda ben de ona minik bir hediye aldım. 'Bu yeni yolculuğunu kutlamak için' dedim. Şaşırdı ama mutlu oldu. Onun bu anı bir travma değil, bir hatıra olarak saklamasını istedim.

ÇOK YALNIZ HİSSETTİM

İlk regl olduğumda anneme söylediğimde, sadece 'Git temizlen' dedi. Ve benimle günlerce göz göze bile gelmedi. Ne yapacağımı, ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Çok yalnız hissettim. Yıllar sonra kızım aynı deneyimi yaşadığında asla öyle davranmadım. Bilinmezlikle baş başa bırakmadım onu. Oturup konuştum, neler hissedebileceğini anlattım. 'Korkacak bir şey yok, bu çok doğal bir süreç' dedim. Çünkü ben kendi sessizliğimin içinde çok korkmuştum. Üstelik bu oldukça uzun sürmüştü.