Olağanüstü gündemlerden, olağanüstü günlerden geçiyoruz.

Bir süredir yayınlara katılan konuklarımıza "Ne oluyor şimdi", "Biz ne yaşıyoruz" dışında soru soramadığımız günler bunlar...

İster çağrı heyeti deyin, ister kayyum...

CHP İstanbul İl Başkanlığı'na mahkeme tarafından atanan Gürsel Tekin'in Pazartesi günü İl Başkanlığı binasına geleceğini açıklaması sonrası, CHP'liler bina önünde Pazar gününden itibaren bina önünde nöbete başladı.

Pazar akşam saatlerinde adı "Huzur" olan mahallenin huzuru kaçtı.

Sarıyer'deki İl Başkanlığı binası önüne bir anda yüzlerce çevik kuvvet yığıldı.

Bina abluka altına alındı, giriş-çıkışlar engellendi.

CHP'liler "burası bizim evimiz" dedi.
Polisi de, kayyumu da sokmayacaklarını söyledi.
Ama polis izin vermedi.

Biber gazlı müdahaleler, arbede, kol kola girip insan zinciri oluşturan partililer, otomobile yaslanıp polise geçit vermeyen vekiller...
İki günde kameralara yansıyan görüntüler "olağan"ın çok dışındaydı.

CHP Genel Başkanı Özgür Özel gözleri dolarak konuştu: "Yazıklar olsun" dedi.

CHP'nin tutuklu Cumhurbaşkanı Adayı ve seçilmiş İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu sosyal medyadan "Bu partiler üstü, memleket meselesi" diye seslendi.

Ve tüm bu karmaşada Gürsel Tekin polisler eşliğinde İstanbul İl Binası'na girdi.

"Bana tepki gösterenler gerçek CHP'liler değil" sözü günün manşeti oldu.

"Orantısız mizah" denir ya... CHP "orantısız zeka" ile yanıt verdi.

CHP İstanbul İl Başkanlığı taşındı, bina Özgür Özel'in çalışma ofisi ilan edildi.

Yani İl Başkanlığı adeta "kaçırıldı."

Olayın tartışılacak onlarca farklı boyutu var elbette.

Hak, hukuk, adalet krizi yaşıyoruz.

Ama belki de daha da önemlisi, büyük bir "güven" krizi yaşıyoruz bu ülkede.

★★★

Aldığın yiyeceğe güvenemiyorsun; içinde ne var belli değil.

Diplomaya güvenemiyorsun.

Eğitim sistemine güvenemiyorsun; çocuğun başladığı sistemle de müfredatla da mezun olamıyor.

Sağlık sistemine güvenemiyorsun.

Yenidoğan, diyaliz, radyoloji, stent, hatta randevu... Gittiğin hastanede hangi çeteyle karşılaşacağın belli değil.

Ekonomi yönetimine güvenmiyorsun; kurumların bağımsızlığına, açıklanan verilere, doların gerçek değerinde olduğuna bile inanmıyorsun.

Siyasete gelince işler daha da karışıyor.

Çünkü siyasete zaten hiç güvenemiyorsun...

Oy veriyorsun, zarfa koyuyorsun; aynı zarftaki dört pusuladan biri iptal ediliyor.

Oy veriyorsun, seçiyorsun; seçtiğin görevden alınıyor ya da yerine kayyum atanıyor.

Seçimin kendisi bile sorgulanıyor.

Sonra bugün yaşananları görünce geçmişe gidiyorsun.

Eski seçimler, zaferler, "istikşafi görüşmeler" geliyor aklına.

Farklı bir parti yönetimi ve farklı bir tutum olsa, bugün bambaşka bir tablo olabilir miydi diye soruyorsun.

★★★

Adalet cephesi zaten darmadağın.

Bir mahkemenin kararını diğeri beğenmiyor.

Biri öyle diyor, biri böyle.