Her şey güzelse her şey iyiyse bir şey eksik değil midir. Bütün her şey yolunda olsa bile insanın dünyada olma hali bile bir eksikliği göstermiyor mu. İnsan dünyada ise tam değil demektir. Tam olduğu iddiasında olanlarda bir sahtelik sezilmiyor mu. O kadar mutmain ki naylonlaşmış halde. Acı çekmiyor, keder duymuyor, hüzün semtine uğramıyor. Nasıl insan diyeceğiz böyle türlere Ya dünyada değil ya da hayattan haberi yok. O kadar mutmain ki insan olmak aklına gelmiyor. Bir sahtelik tezgâhının en üstünde naylon dünyasıyla çok mesut bir şekilde her şeyin güzel olduğunu her şeyin iyi olduğunu göstermeye çalışıyor. Yaşadığı otomatikleşmiş bir dünya oysa. Her şey iyi ve güzel ama altı bomboş. O bomboşluk temel sahtekârlıktır; maddi durumunun iyi olmasından kaynaklanan vurdumduymazlık temelli kedersizlik her şey güzel naylonluğunu doğuruyor. Görünüşü de munis. Hiç sinirlenmiyor hiç canı sıkılmıyor hiç hasret çekmiyor. Bütün bunlar sözde böyle. En ufak bir şey çıkarına ters gelse dünyayı yıkacak ki yıkıyor ama gayet mutmainmiş gibi görünüyor. Tezgâhın gerekliliğidir bu. Sinirlenmez, ipek gibi. Çıkarına dokun bakalım sana dünyayı dar etmez mi. İşte naylon olmasının kanıtıdır bu. Gayet müşfik, hayat sinirlenmeye değmez, can sıkmaya değmez havasında ama çıkarına dokunduğun zaman çirkefleşir. Kravat düşkünü sistem tezgâhtarlarıdır. Her şeye geç derler ama çıkarlarına dokunmamak kaydıyla. Çıkarına dokununca çirkefleşir, tezgâhları da buradan anlaşılır.

Hiç acı çekmemişlerden uzak durmak lazım. Çünkü tezgâhı anlaşılmayacak kadar derinde olabilir bu tiplerin. Acı çekmemişse zaten insan değil gibi bir şeydir. Sinirlenmiyorsa gerilmiyorsa insan değil gibidir. Kederin yanından geçmez zaten bunlar. Kederli insanları da kendilerince eksikmiş gibi görürler. Kendileri tam ya hiç eksik değil aynen robot yani. Kendisinde eksiklik hissetmiyor, acı çekmiyor, hüzün diye bir durum bilmiyor. Hiçbir şeye sinirlenmemesi zaten başlı başına insan değil de naylondan robot olduğunu kanıtlıyor adeta. Robotların altında trilyonlar dönüyor olmasın. Azıcık kederlense tezgâhı devrilir korkusu vardır muhtemelen. Keder yok, insan yok, sadece tezgâh var, altında devasa çarklar dönüyor. Farklı coğrafyalarda acı çekenler o tezgâhın altındaki devasa çarklardan kaynaklı kolların mengenesinde hep ölüyor, geride kalanları da hep hüzünleniyor. Tezgâh kuranlar gayet mutmain, huzurlu, neredeyse cennetin replikası masalarında. Hatta dünya cennet, biz bu bahçelerden faydalanmayalım mı her şey bizim için bak tabiat yemyeşil deniz masmavi naylonluğu var.