Haber peşinde koşuşturan meslektaşlarımın kendim de dâhil, zaman zaman umutsuzluğa kapıldığı anlar oldu. Çünkü bir gazeteci için en kötü şey, onca emek verdiği bir haberin sansüre uğramasıdır. Ama bundan daha da kötü olanı gazetecinin kendi haberini kendisinin sansürlemesidir. "Nasıl olsa yayımlamazlar" algısıyla haberi görmemek, yok saymak, araştırmamak, sümen altı etmek hemen her dönemde mesleği kemiren vahim bir soruna dönüştü.Oysa basın tarihi, en zor koşullarda bile mesleğini hakkıyla yapan, toplumsal hafızamızda yer edinmiş muazzam gazeteciler armağan etti bize. Onlar gerçeklerin peşinden koştuğu için öldürüldü, hapse atıldı, itibarsızlaştırıldı, işten çıkarıldı ama yazmaktan asla vazgeçmeyen gazetecilerdi. Abdi İpekçi, Uğur Mumcu, Hrant Dink başta olmak üzere yüzlerce aydın, yazar, gazetecinin öldürülmesinin acısını yaşadık. Tabii bazen onlara rağmen tarih zamanın koşullarına yenik düşebiliyor. Anlam ve önemini yitiriyor. Türkiye medyasında "24 Temmuz" böyle bir tarih.Osmanlı İmparatorluğu'nda, İkinci Meşrutiyet'in (1908) ilanı, basından sansürün ilk kez kaldırılışının da tarihi. O gün gazeteciler, her gün gazetelere uğrayan sansür memurlarını içeriye almayarak olağanüstü bir dayanışma sergilediler. Ertesi gün ilk kez gazeteler sansürsüz yayımlandı. Bu nedenle 24 Temmuz, 1971'e kadar "Basın Bayramı" olarak kutlandı.12 Mart 1971 darbesiyle basın yeniden sansür ve ağır baskılarla karşı karşıya kalınca, Türkiye Gazeteciler Cemiyeti, 24 Temmuz'un kutlama olmaktan çıktığını belirterek, o günü "Basın Özgürlüğü İçin Mücadele Günü" olarak kabul ve ilan etti. Çünkü basında sansür hemen her dönemde çeşitli şekillerde daima karşımıza çıktı; gazeteleri kapatarak, haberleri yasaklayarak, gazetecileri, yazarları cezalandırarak, hedef göstererek, korkutarak, engelleyerek, baskı altına alarak, tehdit ederek...Bugün iletişim teknolojisi, gerçeklerin gizlenemediği küresel bir medya yaratmasına rağmen, ortak düşünce "sansürden" daha tehlikeli olanın "oto sansür" olduğu yönünde. Gazeteciler sonuçları ne olursa olsun gerçeği yazmalı desek de yaratılan korku iklimiyle medya kendi kendini sansürlemek durumunda kalıyor.var taboolaDivId "";var taboolaPlacement "";if (adServiceConfig.isMobile()) {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_mobile1_milliyet-" 6794711;taboolaPlacement"Mid Article Thumbnails_mobile1_milliyet";}else {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_desktop1_milliyet-" 6794711;taboolaPlacement "Mid Article Thumbnails_desktop1_milliyet";}window._taboola window._taboola || ;_taboola.push({ mode: 'thumbnails-mid-a', container: taboolaDivId, placement: taboolaPlacement, target_type: 'mix' });_taboola.push({ article: 'auto', url: 'https:www.milliyet.com.tryazarlarbelma-akcuramedyada-24-temmuz-6794711' });Tam da bu nedenle "oto sansür" dünyanın herhangi bir yerinde yaşanan acıları görmemek, olası baskılarla risk almaktan kaçınmak, çıkar gruplarını hedef alan haberleri yok saymak, medyanın "etik" açıdan en çok sorgulandığı alanı oluşturuyor. Yani haberi nasıl gördüğünüzden