Semiramis Pekkan'ı yıllarca Ajda Pekkan'ın kardeşi olarak bildik.

Oysa bugün YouTube'da izlenen, konuşulan ve paylaşılan Semiramis, bambaşka bir yerden hayatımıza dokunuyor.

Videoları 300 bin izlenmeyi geçiyor.

Üstelik ekranda lüks villalar, pahalı arabalar, dünya turları yok.

Influencer numaraları, 'bakın ne giydim' gösterileri de yok.

Peki ne var

Nezaket var.

Zarafet var.

Ve en önemlisi, sahici bir insan hali var.

Semiramis Pekkan kameraya konuşurken insanı bağlayan şey filtresiz yüzü değil; filtresiz ruhu.

O narin Türkçesiyle cümle kurarken, bugün sosyal medyada neredeyse unutulmuş bir şeyi hatırlatıyor bize: İncelik.

Bağırmadan, dikkat çekmeye çalışmadan, kendini pazarlamadan var olmanın mümkün olduğunu gösteriyor.

Bir de işin görünmeyen tarafı var...

Semiramis Pekkan kanserle mücadele ediyor.

Ama bunu bir acı pazarlamasına çevirmiyor.

Ne dramatik hikayeler, ne gözyaşı dolu videolar...

Sadece dimdik duruyor.

Sessiz ama güçlü...

İzleyen insan şunu hissediyor:

"Bu kadın rol yapmıyor."

Belki de bu yüzden izleniyor.

Çünkü herkesin bağırdığı, herkesin kendini öne attığı bir dijital dünyada; Semiramis Pekkan zarafetiyle fısıldıyor.

Ve bazen bir fısıltı, en yüksek çığlıktan daha çok duyuluyor.

Bugün YouTube'da milyon izlenen birçok isim var.

Ama iz bırakan çok az.

Semiramis Pekkan izlenmiyor sadece...

İz bırakıyor.

BİR SES, BİN DUYGU: EBRU GÜNDEŞ

Ebru Gündeş'i sahnede izledim.

Uzun zamandır bir konserden bu kadar "sessiz gürültüyle" çıkmamıştım.

Alkış çoktu ama asıl çarpıcı olan, salonun bazı anlarda nefesini tutmasıydı.

'Beraber Söylüyoruz' fikri kağıt üzerinde eğlenceli görünebilir ama sahnede bambaşka bir şeye dönüşüyor.

Gündeş seyirciyi sadece şarkıya değil, duyguya ortak ediyor.

Oylamayla seçilen şarkılar var, aslında herkes kendi içindeki hikayeye oy veriyor.

Ebru Gündeş'in sahnesinde büyük bir iddia yok.

Zaten ihtiyacı da yok.

O sesiyle alanı kaplıyor.

Bağırmıyor.

Ama söylediği her kelime yerine tam oturuyor.

İşte gerçek ustalık tam da bu...

İmaj olarak da mesajı netti: 'Ben sahnede gösteri değil, şarkı satıyorum."

Abartı yok, gürültü yok, yapaylık hiç yok.