Türk asıllı Alman yönetmen İlker Çatak'ın "Das Lehrerzimmer" (Öğretmenler Odası) adlı filmi 'En İyi Uluslararası Film' dalında Oscar'a aday. İlker Çatak ile Los Angeles'ta West London Otel'de buluştuk. Berlin'de ekonomi okurken üniversiteyi bırakıp sinemaya yöneldiğini belirten Çatak babasıyla olan ilginç anısı da paylaştı: "Babamla kavga ettik. 'Üniversiteyi bırakıyorsan bu eve bir daha gelme' dedi. Ben de 'Baba bir gün o Oscar'ı kazanacağım. Sahneye çıkacağım ama sana teşekkür etmeyeceğim' dedim."

Böyle büyük bir platformda, Akademi Ödülleri'nde filminizin aday olması nasıl bir duygu

- Çok güzel bir duygu. Beni mutlu eden, sevdiklerimin mutlu olması... Annem ve babamın yaşadığı gurur... Çünkü şöyle bir şey var, ikisi de hiçbir zaman filmci olmamı istemedi. 20 yaşındayken Berlin'de üniversiteye gidiyordum. Bir gün üniversiteden çıktım ve film setlerinde çalışmaya başladım. Annem ve babamı bunu söylediğimde dünyaları yıkıldı. Çünkü adam bütün hayatını oğlu üniversiteye gitsin diye harcamış, parasını bunun için kazanmış ve iyi okullara göndermiş. Ben okulu bırakıyorum dediğimde, bir anda dünyaları yıkıldı. Ve babamla şöyle bir anım oldu. Kavga ettik. "Üniversiteyi bırakıyorsan çık bu evden, bir daha gelme" dedi. Ben de "Baba bir gün o Oscar'ı kazanacağım. Sahneye çıkacağım ama sana teşekkür etmeyeceğim" dedim.

strong class'read-more-detail'Haberin Devamı

Hâlâ aynı fikirde misiniz

- Hayır değilim. Şu an babamla çok iyiyiz. Babam Almanya'nın en gururlu adamı. Babam Instagram profil resmini Oscar heykeli yapmış. O kadar gururlu yani. Bizim filmimiz çok küçük bir film; 2.5 milyon Euro'ya çektik. Aynı kategoride aday olan 'Society of the Snow' 60 milyon Euro'ya çekilmiş. O yüzden ilk 5'e kalmış olmak büyük gurur, büyük başarı.

ADAYLIĞIMI ÖĞRENDİKTEN
SONRA HASTALANDIM

Aday olduğunuz haberini aldığınızda neredeydiniz

- Haberi aldığımda Paris'teydim. Tabii biraz buruk bir andı. Çünkü sevdiklerimin hiçbiri yanımda değildi. Haberi aldım, otel odasına gittim... Haftalar boyunca çabaladım, Los Angeles'a kaç kere gittim geldim. Onun yorgunluğu vardı. Adaylık açıklandı, ertesi gün hastalandım zaten. Telefonuma mesajlar geliyor; "Çok mutlu olman gerekiyor" diyorlar. Ama ben otel odasında hastaydım. Kendime gelmeye çalışıyordum. Haberi aldıktan sonra bedendeki gerginlik bir anda yok oldu, 'tamam şimdi hastalanabilirsin' dedi. 3 gün sonra İstanbul'a gittim. İstanbul'da insanlarla görüşmek çok güzeldi.

Peki adaylığı bekliyor muydunuz

- Ya bekliyordum dersem biraz fazla olur ama eylülden beri ben bu iş için çaba gösteriyordum. Bütün Amerikan film festivallerine gittim. Dediler ki "şuraya git", gittim. "Şunu yap", yaptım. "Şu insanla konuş", konuştum. Çok iş var bunun arkasında. Ve bu esnada aylarca para kazanmıyorsunuz. İş yapıyorsunuz ama para kazanmıyorsunuz. "İnşallah bir şekilde emeğimizin bir karşılığı olur" dedim. Ve oldu da.

strong class'read-more-detail'Haberin Devamı

Almanya'da seyircinin film hakkında yorumları nasıldı

- Almanlar çok sevdi filmi. Almanya'da bir öğretmen açığı var. 25 bin öğretmen eksik. Bu film onların işine de ışık tutuyor. Ne kadar zor şartlar altında işlerini yaptıklarını anlatıyor. Filmi izleyen öğretmenler filmi başka insanlara tavsiye etti. O yüzden gişede 250 binin üzerinde kişiye ulaştık. Bu kadar küçük bir film için 250 bin seyirci yüksek bir rakam. Bir de Berlin Film Festivali'nde iki ödül aldık. Alman Film Ödülleri'nde beş tane ödül aldık.

Yönetmenlik hayali nasıl başladı

- Babam bizi eskiden hafta sonları Almanya'da Batı Berlin'de büyük sinema vardı oraya götürürdü. Film izlerdik. Dedemler Anadolu'da çiftçilik yapmış insanlar. O yüzden onlar için üniversiteye gidiyor olmam çok önemliydi. Okulda "Öğretmenler Odası"nı beraber yazdığım Johannes(Duncker) ile tanıtm. ştım. Johannes yönetmen olmak istiyordu. İlk kısa filmlerinde de beni oyuncu olarak kullandı. Oyunculuktan girdim, yönetmen oldum. Üniversite yıllarına denk geliyor sinema sevgisi. Çünkü okuduğum şey hiç hoşuma gitmiyordu.