Dayanamıyorum artık, kalbim çok acıyor Allah'ım...

İnsanlar konuşup duruyor, ağzından çıkanı kendi bile duymuyor,

Konuştukça, sözleri Kalbimin taa derinlerine işliyor,

Zaten yaralı ve yorgun olan canım kalbim darbe üstüne darbe alıp tekrar tekrar kanıyor..

Kimse söylediği sözün kalbimde açtığı yaralari düsünmüyor, görmüyor,

Ölseydim bunları duymuyacak ve çok daha derin yaralar almayacaktım

Bazen ölülerin bile daha şanslı olduğunu düsunecek kadar kalbim acıyor Allah'ım..

Yoruldum, çok yoruldum dayanamıyorum, yüküm çok ağir Allah'ım...

Gözyaşlarim taa içerden gelen acının,içimdeki sessiz çırpınışlarının

Son hali olarak dışarı taşıyor

İçim ağlıyor, dışım ağlıyor, bütün hücrelerim üzülüyor Allah'ım..

Ne sağ tarafıma dönüp yatabiliyorum, ne de sol tarafıma,

Ne kendim kalkıp oturabiliyorum, ne de içmek için karşımda bana bakan suyumu alabiliyorum

İyileşmek için mücadele ettikçe ben, kalbime ok gibi işleyip acıtan ah o sözlerrr...

Ümit var mı Ayşenur diyorlar bana evet hem de bana...

Elhamdülillah diyorum Müslümanız ya tabı ki ümidimiz var

Allah var, İmtihan var, Tevekkül var, UMUT var.

Soru cevaplamayi hiç sevmiyorum bu yüzden, insanlar Kalbimin acıyacağını bu kadar şeyi kaldıramayacağımı bile anlamıyor

Sadece kader arkadaşlarımla konuşmak yaralamıyor beni

Aynı ağacın farklı dallarından düştüğümüz için yaşadıklarımız aynı, acılarımız aynı, yaramız aynı, duygularımız aynı..