Önümde, bal peteğine yerleştirilmiş küçük fotoğraflardan oluşan bir lise kompozisyonu var... 1975-1976 döneminde benim de içinde olduğum Antakya Lisesi'nin 3 Fen F sınıfı öğrencileri... Tabii bal peteğinde bir kısmını depremden çok önce kaybettiğimiz öğretmenlerimiz de var. Hem sınıf hem askerlik arkadaşım İsmail Mertoğlu, depremi Adana'da yaşadıktan sonra İskenderun'a, Belen'e, Antakya'ya, Kırıkhan'a ve Arsuz'a gitti. Kendisiyle telefonla görüşebildiğimde, "Antakya artık yok" dedi... Antakya Lisesi'nin de bulunduğu Cumhuriyet Caddesi, boydan boya yıkılmış binalardan ibaret bir enkaz yığını haline gelmiş. Bir tek benim de üç yıl kaldığım Antakya Lisesi pansiyonu sağlam kalmış. Lise binasının ön cephesi ayakta ama arka taraf olduğu gibi çökmüş. Pansiyonun önünde, yardımlar organize ediliyor. Bizim dönemimizde hem okulun hem de Antakya Gençlik Boks Takımının abisi Şekip Kaya, eşiyle birlikte evinin içinde sıkışıp kalmış. Oğlu, bir vinç bulup getirmiş, anne ve babasını sağ salim kurtarmış. Ben haberini aldığımda oğlunun aracında Mersin'e doğru yoldaydı. Yine pansiyondan arkadaşım İdris Lelik, İskenderun'da ikinci kattaki evlerinden eşi ve çocukları ile çıkıp kurtulmuş. Onları da büyük oğlu gelip Ankara'ya götürmüş. Dr. Tayfur Saygılı'ya ulaşamadım. Halit Dalar, depremden hemen önce ağabeyi Abdullah Dalar'ı kaybetmişti. Herhalde o da Antakya'daydı ki bir haftadır ondan da haber yok... Emin Yılmaz'a ulaşamadım. Sedat Akgöl'ün annesi ve kız kardeşi enkaz altındaydı... Şükrü Görür, Ankara'daydı. Diğer arkadaşlardan haber yok. İnternet'teki Antakya Lisesi Pansiyonu Grubu'nda çoğu bizden önceki öğrencilerden oluşan ağabeylerimiz, bulundukları çevre illerden kaybettikleri yakınlarını duyuruyor... Cumhuriyet Caddesi'nde oturduğumuz 4. Bahçeli Sokak ne durumda anlayamadım ama mahalleden arkadaşım olan Ömer Şekip Tohaç'tan ve diğerlerinden de haber yok... Aynı odaları veya sınıfları paylaştığımız Kırıkhanlı, Reyhanlılı, Yayladağlı, Samandağlı arkadaşlardan haber yok. Armutlu çökmüş. Anadolu'daki ilk cami olan Habib Neccar Camii, Ulu Camii, Aziz Pavlus Kilisesi, Katolik Kilisesi, Antakya Sinagogu da yıkıldı. Bizim gençliğimizde Gündüz Sineması olarak kullanılan Hatay Cumhuriyeti'nin Meclis binası yıkıldı. Belediye, PTT binası yıkıldı, Dünyaca ünlü Antakya Müzesi hasar gördü. Antakya'yı Antakya yapan ne varsa çökmüş. Hani Necmettin Halil Onan, Çanakkale sırtları için "Dur Yolcu! Bilmeden gelip bastığın bu toprak bir devrin battığı yerdir!" diyordu ya, Antakya da bir devrin battığı yer oldu... Ölü Deniz'den gelen