Feridun Ağabey, geçen gün hızını alamayıp ağaca çarpan otomobilde can veren iki yavrumuza nasıl üzüldüm anlatamam. O kazanın sebebini bilemiyorum. Geçenlerde metroda yanımda oturan genç bir yavrumuzun elindeki cep telefonunda araba sürüş oyunu oynadığını fark ettim. İstemeden birkaç saniye gözüm kaydı. Çocuğun gözü hiç kimseyi görmeyecek şekilde ekrandaydı. Sağ eliyle ekrandaki sanal direksiyonu çeviriyor, sol eliyle de galiba sanal gaza basıyordu. Ekranda kullandığı sanal araç öndeki araçları sağlı sollu son sürat geçerek hedefe ilerliyordu. Hani trafikte çılgınca makas atan bazı tipleri görünce yüreğimiz ağzımıza geliyor ya... Aynen öyleydi sanal ortamda çocuğun araç sürüşü... Ara sıra hata yapınca araç öndekine çarpıyor takla atıyordu. Ama araca bir şey olmuyor, sonra düzeliyor, oyun yeniden başlıyordu.

Bir sonraki denemede ileride bir kavşağı geçemiyor şarampole uçuyor, sürüş sonlanıyor ama oyun tekrar başlıyordu... Hepiniz böyle oyun görmüşünüzdür. Burada fark edilmesi gereken en önemli konu ne Çarpma, devrilme yoldan çıkma vb. gibi durumlarda araca da sürücüye de bir şey olmaması... Oyun tekrar başladığında pırıl pırıl araçla tekrar sil baştan devam edilmesi...

İyi de bir çocuğun bu şekilde araç kullanma duygusu ileride normal trafikte direksiyona geçtiğinde nasıl olur hiç hayal ettik mi Hiç bozulmayan, hiç kırılmayan, sonunda kaza olsa da yaralanma veya ölüm riski olmayan sanal bir dünya gerçek hayata nasıl uyarlanabilir

Benzer bir algı da dizilerde gösterilen silahlı çatışma sahneleriyle ilgili... Ne korkunç bir garabet ki içinde mafya olmayan, çatışma olmayan işkence yapılmayan dizi neredeyse yok... Rol gereği çatışma yapılıyor leblebi gibi kurşun atıyorlar birbirlerine dizi oyuncuları. Rol gereği ölmesi gerekenler rol gereği ölmüş gibi gözükse de bir bakıyoruz başka dizide hayatta... Demek ki bir şey olmuyor. Yani silahla vurulmak öyle çok da korkunç bir son olmuyor, bıçakla yaralamak sonu korkunç biten şeyler değilmiş gibi gösteriliyor. Özellikle kanı deli akan gençler bu sahnelerden etkilenmez mi sanıyoruz Heyecanlanmaz mı Özenmez mi Hiç özenmez olur muHapishaneye girip çıkmak ekranlarda kahveye gidip gelmek gibi kolay. Sonuç, ne olur global kültür acımıyorsa, düşünmüyorsa biz düşünelim çocuklarımızı. Gerek aile ortamında gerek eğitim ortamında gerek ekranlarda hayatın sanal veya dizi filmlerdeki gibi sil baştan ve sıfırdan başlama şansı vermediğini öğretelim. Öğretelim ne olur gerçek hayatın tekrarı yoktur... Saygılarımla.

Akif İnan İzgördü

Bu mantıkla bakarsanız bütün gıdalar yasaklanır!