"Türk mahkemelerinde jüri, hakimin sağında mı oturur, solunda mı.." Sınıfta önce kısa bir sessizlik oluyor. Tavana bakanlar, birbirlerine bakanlar birkaç saniye sonra cevabı bulduklarını düşündüren ışıltılı gözlerini bana dikiyorlar... Ben de içlerinden birini işaret ediyorum; "Buyurun, siz söyleyin; sağda mı, solda mı.." Cevabı alıp bir başkasına geçiyorum... Üniversite ikinci sınıf öğrencilerine verdiğimiz bir dersin ilk günü yıllardır bu soruyla başlıyor... Sonuç genellikle aynı; öğrencilerin yarısı "sağda oturur", yarısı "solda" diyor... Şöyle gür sesiyle, "Hocam, jüriyi nereden çıkardınız! Türk mahkemelerinde jüri yok!" diyenine inanın rastlamadık!.. "İzleyiciye göre mi, hakime göre mi" sorusu gelmiyor değil ama...İşte öğrencilerimizin hâli pürmelali... Tabii cevaplar aslında bir sonuç... Öğrencileri suçlayarak mesuliyetten kurtulamayız... Asıl mesele nedenlerde saklı... Gençlerimizin maruz kaldıkları kültür endüstrisinin kimin hegemonyası altında olduğundan eğitim sistemimize ve ailelerin öncelikleri nerelere koyduğuna kadar pek çok parametrenin sonucudur bu...Peki üniversiteyken hâli harap bu gençlerimizin mezuniyetten sonraki durumları nasıl.. Melih Altınok dünkü gazete yazısında bu konuya açıklık getirmiş; Eurostat verisine göre; yükseköğretim mezunlarının işsizlik oranı Türkiye'de yüzde 9,8. AB ülkelerinin ortalaması ise yüzde 3,9 imiş. Bu arada örneğin nüfusu bizimkiyle aynı olan Almanya'da üniversite öğrencisi sayısı 3 milyonken, bizde 7 milyon civarındaymış...Algılamada durum nasıl; bir de ona bakalım... Türkiye'de herkes üniversiteye girmek istiyor. Çünkü üniversite eğitimine sahip olmak, bir anlamda hayatın zirvesine oturmak için açık bilet gibi anlaşılıyor... İtibar desen üniversite mezununda, kariyer onda, para onda... Başarı için, kültür için, uzmanlık için, sağlam bir sosyal statü için sanki tek çözüm o... Durum böyle mi.. Bizim sektör için gözlemlerimiz ortaya koyuyor ki; Türkçe yazıp konuşma konusunda değil üniversite, ortaokul mezununa yakışmayan bir seviye söz konusu... Üstelik bizim sektör, iletişim... Yani ilgili bölüm mezunlarının sahip olması gereken ilk uzmanlık dile hâkimiyet... Peki, gençler iş dünyasına atıldıkları zaman yaşadıklarını nasıl tarif ediyorlar "Önce okulda öğrendiklerimizi bir kenara bıraktık, iş dünyası öğrendiklerimizden çok farklı" cümlesini duymayan kalmamıştır herhâlde...Mezunlar şaşkın, işverenler şaşkın... Gençler ve aileleri bir hayale tutunmuş, emek ve para harcayarak iş dünyasına atılmayı dört yıl geciktirmiş... Üstelik Altınok'un da yazısında vurguladığı gibi; tıp ve bazı mühendislikler dışında üniversitelere ilginin piyasada karşılığı yok. Altınok'un yer verdiği Umberto Eco'nun müthiş tespiti de olaya gayet iyi ışık tutuyor: "Modern üniversiteler, işsizlik sorununun saklandığı park alanlarıdır."Bu arada bazı işlerde uzmanlaşmak için üniversite eğitimine bile ihtiyaç yokken, ancak o zaman saygınlık kazanılacağına olan inançla bu eğitim bir zorunluluk hâlini almış. Oysa mesleki eğitim için lise ya da yüksekokul düzeyinde pek çok imkân var... Gençlerin gayet güzel kariyerlere sahip olabileceği, iyi ücretlerle çalışabileceği işler uzman eksikliği nedeniyle boş... Peki, ne yapmalı İyi ve doğru bir üniversite eğitiminin, oradaki kazanımların çok değerli olduğunun hakkını önce bir teslim edelim. Ancak her meslek için şart olmadığının da... Bu mesleklere yönelinmesinin önündeki en önemli bariyerin itibar olduğunu da saptamak gerekir... Sıradan bir üniversite mezununun, örneğin iyi bir mermer ustasından ya da tesisatçıdan evla olmadığının anlatılması, toplumun bu konuda ikna edilmesi önemlidir. Günün sözü"Eğitim, kafayı geliştirmek demektir; belleği doldurmak değil."Mark Twainİletişim Aklı 55İletişim Aklı, geliştirdiği ve sunduğu uzmanlığın soyut ve herkesin hayatında mutlaka bulunan alanlar üzerine olmasıyla