Time'da, Taylor Swift'in konser fotoğrafı kullanılarak Instagram'da yapılan paylaşımda insan beyninin müzikle ilişkisine dair yazılanlar ilgimi çekti. Time'ın internetine girip Lindsay A. Fleming'in o makalesini buldum.

Yıllar önce laboratuvar çalışmayla, aynı müzik parçasını dinlemenin insanların beyin dalgalarını senkronize ettiğini saptadıklarına dikkat çeken Kanada McGill Üniversitesi bilişsel bilimcisi Fleming'in, insan beyniyle müzik arasındaki ilişkiye dair yazdıkları şunlardı:

"Son zamanlarda konserlerde gerçek zamanlı olarak yürütülen çalışmalar, insanların performans canlı olduğunda ve bir grubun parçası olarak deneyimlendiğinde müzikten daha çok keyif aldığını gösteriyor.

Canlı müzik, dinleyiciler ve sanatçılar arasındaki dinamik ilişki nedeniyle, kayıtlı müziğe göre daha güçlü duygusal tepkileri tetikler. Canlı müziğin görsel ipuçları, kolektif enerjisi ve gerçek zamanlı tepkiselliği, tek başına dinlemekten daha fazla duyusal ve duygusal sistemi harekete geçirerek deneyime olan içgüdüsel bağımızı derinleştirir. Müzikle hareket ettiğimizde -alkışlama, sallanma veya senkronize olarak şarkı söyleme- motor koordinasyon, empati ve sosyal tahminle ilgili sinir devrelerini devreye alarak bir grubun parçası olma hissimizi güçlendiriyoruz. Kelimenin tam anlamıyla aynı beyin dalgasındayız!

Bütün bunları birbirine bağlayan şey, müziğin eğlenceden daha fazlası olduğuna dair basit ama derin bir fikirdir."

30 yıllık bir çalışma

"Laboratuvarımız, 30 yıldır müziğin bizi neden etkilediğini araştırıyor. Çalışmalarımız, insanların melodileri, tempoyu ve ses yüksekliğini, müzik eğitimi olmadan bile şaşırtıcı bir doğrulukla hatırlama yeteneğine sahip olduğunu ortaya koydu. Bu da müzik hafızasının diğer hafıza biçimlerinden farklı çalıştığını gösteriyor.

Beynin müziğe verdiği tepkiyi haritalamak için ilk nörogörüntüleme çalışmalarını yaptık. Müziğin beyni nasıl harekete geçirdiğini, işitme, hafıza, hareket ve duygudan sorumlu bölgeleri aynı anda nasıl harekete geçirdiğini gösterdik.

Bir şarkının sizi belirli bir zaman dilimine geri götürerek canlı anılar ve duygular uyandırmasının nedeni budur.