Üç-beş-iki dizilimi gibi gösterip bekleri ve açıkları devşirme, mesajı bol bir kadro ile sahadayız... Ndidi ve Orkun'lu çift dikişli orta saha heyecanlandırmıyor değil...

Lakin aynı heyecanı rakip bizim stoperlerle başbaşa kaldığında da yaşıyoruz!!! Eyüp maçında yaptığımız önde baskı yok. Doğru paslaşmalarda açık alan yakalıyoruz ama final bölümü neşeli değil...

İlk 15 dakika ringde köşe belirleyen boksörün rakibini tartmasıyla geçtiğini söyleyebiliriz... Ve Lozan'ın gelişlerine müsaade ediyoruz.... Bu taktik tutmadı gibi... Çoğalamıyoruz çünkü!!!

Bir ara 9 numaralarına hangi binanın tepesinden ateş açtılar merak ettik!!! Mert Hakan Yandaş'ın meşhur taklasının pabucu dama atıldı...

Bilsek ki oyalıyorlar, uyutuyorlar bir planımız var, eyvallah... Öyle bir şey bekliyorum valla... Ve 25'ten sonra hissetmeye ve hissettirmeye başladık... Ceza sahası etrafında ha bire dolandık ama pozisyon yok... Sonra yine durduk, pas alışverişlerimiz sıkıntılı.

En kötüsü yeni açığın arkası gibi elli metre gibi alan bırakıyoruz adamlara!!! Hani önün boş ama ikiyle gidiyorsun sonra bir anda canın sıkılıyor vites yükseltiyorsun ya öyle bir piskoloji yaşıyoruz...

Öyle bir yükselmede Rashica'dan bir Mahsun Kırmızıgül şarkısı dinledik... Yıkılmadım ayaktayım!!! 0-1... 55'e geldiğimizde şunu hissettim Masanın bacağı boşluğa düşer de altına gazete kağıdı sıkıştırırsın ya, öyle... Oturmayan bir şey var...