Geri sayımların hastasıyız... Seri galibiyetlerin ışığında hızlı çıkış bulvarında son iki dönemecin başındayız... Antep bir, Konya iki... Sonra! Solskjaer'in kadroyla fazla oynamak istememesini normal karşılıyorum. Takım maç kazanıyor, o da bozmuyor düzeni...

Hızlı bir başlangıç beklerken ara sıcakları tarifle geçtik ilk 10 dakikayı... Orta sahada kalan... Tedirgin... Kazandıkça kaybederim korkusu başlıyor...

Kayıpken kaybedecek bir şey yok, saldırıp duruyorsun... Biz tam öyle değiliz ama, temkinliyiz diyelim... Şu mantığı anlamıyorum; iki tane adam geçiyorsun, durup geriye veriyorsun topu!

Ah, Rashica ah! 20 dakikadan sonra nezleden tıkanmış buruna tuzlu su çekmiş gibi açıldık... Masuaku tarafını kullanmaya başladık. çeri katlar başladı...

Lakin hücum paslarında bir anlaşmazlık söz konusu... Bu arada Rafa, Ciro'nun kafayla indirdiği topta önünde boş bir alan buldu...

Vuracakmış gibi yaptı, rakip fırına pide almaya giderken sen de gel diye Rafa'yı çekiştirince Bay Zorbay penaltı dedi... Dediler ki: "Ciro'ya gel, at..." O da attı... 1-0...

Golden sonraki o kapanma hastalığı devam etmekte yalnız... Valla adamları ceza sahamızda karşılıyoruz... Topçuların bu psikolojiden sıyrılması lazım...

İkinci yarıya Quaresma gibi başladık... Seri ve hızlı... Son vuruşlarda Nartollo'ya bağlamasak iyi olacak ama istek üst düzey...

Antep kalecisinin içinden bir ara Schmeichel çıkmasına rağmen bitmeyen ataklardayız... Takım oynamaya başladığında Bay Zorbay'ın devreye girdiğini görüyoruz...

Çıkarttığı ve çıkartmadığı kartlar enteresan... Bu bölümde bir frikik ortasına gelen golle tabela eşitlendi... 1-1... Gol, Beşiktaş tribünlerine kamçı vazifesi yaptı. Destek büyüdü...